ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΛΑΕ: Κείμενο-Παρέμβαση Λευτέρη Μαρκάτη

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΘΕΣΕΩΝ / ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΛΑΕ

Λευτέρης Μαρκάτης

1. Η ιεράρχηση της ρήξης με χρέος, ευρώ, ΕΕ

Πρόταση για αντικατάσταση της θέσης 4.1

Η προτεινόμενη αλλαγή της θέσης 4.1 αντιστοιχεί στη γενική ανάγκη να έχουμε ένα πρόγραμμα που να ιεραρχεί στο κέντρο του την ανάγκη ρήξης με χρέος, ευρώ, ΕΕ, ορίζοντας την τομή μας με τη λογική της γενικόλογης αντι-λιτότητας και της επίσης γενικόλογης αντιμνημονιακής ρητορείας.

4.1 Το μεταβατικό πρόγραμμα της ΛΑΕ εκπηγάζει από την ώριμη ανάγκη να μπει τέλος στη μνημονιακή καταστροφή, μέσα από την ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας στη διαλεκτική τους σχέση με τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Έτσι μπορεί να οριστεί μια άλλη πορεία του τόπου, με τις δυνάμεις της εργασίας στο τιμόνι και σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Το πρόγραμμα που προτείνει η ΛΑΕ ξεκινά με την αναγκαία άμεση έξοδο από την ευρωζώνη, τη ρήξη με το ευρωσύστημα, τη παύση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων ως αφετηρίες για την αναίρεση των καταστροφικών επιπτώσεων του μνημονίου και το σπάσιμο της λιτότητας. Παράλληλα απαιτείται ένας συνολικότερος παραγωγικός μετασχηματισμός σε σοσιαλιστική κατεύθυνση σε ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συνθήκες, βασισμένος στις ανάγκες και στις εμπειρίες των εργατικών και λαϊκών τάξεων. Προϋποθέτει εξαρχής μια ανώτερη ποιότητα δημοκρατίας, μια λαϊκή μεταπολίτευση που θα φέρει νέους θεσμούς λαϊκής συμμετοχής, εργατικού και λαϊκού ελέγχου, αλλά και μια πραγματικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.

Πρόταση για αλλαγή σειρά των υποενοτήτων του προγράμματος

Η συγκεκριμένη αλλαγή για τη σειρά των υποενοτήτων της ενότητας 4 κάνει εμφανή την αναβαθμισμένη πολιτική πρόταση της ΛΑΕ. Η ΛΑΕ κατανοεί ότι το κεντρικό στοιχείο της αντιμνημονιακής πολιτικής είναι η ρήξη με τους δανειστές, το χρέος, το ευρώ, την ΕΕ. Κάθε θετικό βήμα δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από αυτό το σημείο, όπως υποδεικνύει και η πικρή εμπειρία της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ.

- Έξοδος από την ευρωζώνη - ανυπακοή στις ευρωσυνθήκες - ρήξη με την ΕΕ!

- Διαγραφή του χρέους

- Εθνικοποίηση τραπεζών

-Ακύρωση ιδιωτικοποιήσεων - εθνικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων

- Αναίρεση των συνεπειών των μνημονίων - τέλος στη λιτότητα

- Παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός

- Νέα Μεταπολίτευση - Συντακτική Συνέλευση

- Ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.

Πρόταση για αντικατάσταση της θέσης 4.10

Η πρόταση αυτή κατεξοχήν επιδιώκει να κάνει πιο σαφή την τοποθέτηση της ίδιας της ΛΑΕ σε σχέση με την ΕΕ. Ουσιαστικά λέει ότι είναι ένα επίπεδο αυτό των συμμαχιών που όντως το όριό τους είναι το «έξω από το ευρώ» και άλλο το επίπεδο της ίδιας της ΛΑΕ που πρέπει να έχει σαφή θέση (και καμιά αυταπάτη) για το θέμα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, θέση που αποκτά ξεχωριστή επικαιρότητα με δεδομένη την βαθιά κρίση και αυταρχική μετάλλαξη του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος».

4.10. Σε αυτή τη φάση η ΛΑΕ κάνει ανοιχτό κάλεσμα για τη συσπείρωση όλων των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων που αποδέχονται τη έξοδο από το ευρώ και την ανυπακοή στις ευρωσυνθήκες ως αφετηρία για μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Ιεραρχούμε το ζήτημα της αποδέσμευσης της χώρας από τον πυρήνα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος, της ευρωζώνης, ως το κομβικό ζήτημα για μια πολιτική απελευθέρωσης από τη μνημονιακή επιτήρηση και την επιβαλλόμενη λιτότητα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ.

Η μεγάλη πορεία ρήξεων και μετασχηματισμών που συνεπάγεται το αναγκαίο σήμερα μεταβατικό πρόγραμμα δεν μπορεί ωστόσο να πραγματοποιηθεί μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της σημερινής, αντιλαϊκής και αυταρχικής Ε.Ε. Αντίθετα, θα φέρει τις λαϊκές δυνάμεις και την κυβέρνησή τους σε σύγκρουση με τις πολιτικές και τους αντιδραστικούς θεσμούς της. Παράλληλα με την έξοδο από την ευρωζώνη είναι σαφές ότι θα χρειαστεί και μια συνολικότερη πορεία απειθαρχίας σε βασικές πλευρές των συνθηκών της ΕΕ, ξεκινώντας από το δημοσιονομικό σύμφωνο και όλες τις μορφές συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού και κατάλυσης της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτό επιβάλλει το δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Η έξοδος αυτή από το ευρωσύστημα και την ολοένα και πιο αντιδραστικά Ευρωπαϊκή Ενοποίηση δεν συνιστά απομονωτισμό. Αντίθετα, θα έκανε τη χώρα μας πρωτοπόρα στην υπόθεση της σύγκρουσης με την νεοφιλελεύθερη ΕΕ, θα αποτελούσε πράξη αυθεντικού διεθνισμού αφού θα πυροδοτούσε αλυσιδωτές εξελίξεις σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και θα έδινε την ώθηση και σε άλλους λαούς και κινήματα να επιχειρήσουν το βήμα της ρήξης με την ΕΕ, ως αναγκαία προϋπόθεση για να ανοίξουν στην Ευρώπη άλλοι δρόμοι, συνεργασίας κινημάτων, εργατικών τάξεων και λαών, σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική κατεύθυνση.

2. Η ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί κεντρικό στόχο της ΛΑΕ

Η πρόταση αυτή επιδιώκει να «αποκαταστήσει» την κεντρικότητα που έχουν για τη ΛΑΕ οι στόχοι της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, ειδικά μετά τις τελευταίες ρυθμίσεις της κυβέρνησης Τσίπρα.

Πρόταση για τροποποίηση της θέσης 3.4

3.4. Αυτό που κρίνεται αυτή την εποχή στην Ελλάδα δεν είναι μόνο αν θα χάσουμε εισοδήματα, θέσεις εργασίας και κοινωνικές υπηρεσίες. Είναι το αν θα περάσει η Ελλάδα σε μια ποιοτικά καινούργια κατάσταση, έχοντας απωλέσει καθολικά την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Το καθεστώς αποικίας χρέους που δημιούργησαν τα δύο πρώτα μνημόνια, με το μνημόνιο Τσίπρα και τις νομοθετικές ρυθμίσεις της άνοιξης του 2016 βαθαίνει ακόμη περισσότερο, εκχωρώντας στους δανειστές και στην ΕΕ πλήρη αρμοδιότητα σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Η απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, είναι βήμα και όρος για το καθεστώς κοινωνικού Μεσαίωνα που οικοδομείται πλέον στην Ελλάδα. Αυτό το καθεστώς μετατρέπει την εργατική τάξη σε ασπόνδυλο «πλήθος» μοναχικών ατόμων χωρίς στοιχειώδεις συλλογικές κατακτήσεις, συλλογικά δικαιώματα και συλλογική ταυτότητα, με στόχο την απλή επιβίωση. Παράλληλα, καθιστά τη χώρα ένα τεράστιο «οικόπεδο» προς «επένδυση» και «αξιοποίηση», μια τεράστια «ειδική οικονομική ζώνη» επιχειρηματικής ασυδοσίας και περιβαλλοντικής καταστροφής. Ένα καθεστώς που θα μονιμοποιήσει την Ελλάδα σε ρόλο οιονεί προτεκτοράτου της ΕΕ και των ΗΠΑ, καθιστώντας άδειο κέλυφος κάθε έννοια ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας.

Η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία αποτελούν για τη ΛΑΕ κομβικό στόχο και καθοριστικό στοιχείο δημοκρατικής και λαϊκής ταυτότητας σε μια περίοδο που βουλή, προϋπολογισμός, κόμματα και κυβερνήσεις ελέγχονται και επιβάλλονται ανοικτά από τους δανειστές και την Ε.Ε. Ταυτόχρονα είναι αναγκαίος και αναντικατάστατος όρος για τον κοινωνικό μετασχηματισμό και τη σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική.

3. Για τον απολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ

Πρόταση για τροποποίηση των θέσεων 2.18 και 2.19

Η τροποποίηση αυτή προτείνεται γιατί έχει μεγάλη πολιτική σημασία να υπάρξει μέσα στις θέσεις της ΛΑΕ μια σαφής αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ που να εντοπίζει την αφετηρία στα στρατηγικά του ελλείμματα και όχι απλώς στην «προδοσία» του Ιούλη του 2015. Μια πιο σαφής αποτίμηση θα αποτυπώνει και τη διάθεση της ΛΑΕ να πάει πραγματικά ένα βήμα πέρα από την κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ και να είναι συμβολή στην έμπρακτη αυτοκριτική και ανασύνθεση της Αριστεράς.

2.18 Η εφαρμογή των μνημονίων και οι μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις προκάλεσαν βαθιά ρήγματα στις σχέσεις εκπροσώπησης καθώς και σημαντικές εκλογικές μετατοπίσεις από τις οποίες κατεξοχήν ωφελήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκε το 2012 στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Ιανουάριο του 2015 κατάφερε να είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές. Παρότι οι προσδοκίες του εργατικού και λαϊκού κόσμου που στράφηκε στο ΣΥΡΙΖΑ αφορούσαν την ανάγκη ρήξης και ανατροπής και τη διεκδίκηση μιας πραγματικά φιλολαϊκής διεξόδου και παρά την σημαντική συνεισφορά στην οργάνωση του λαού, στην οικοδόμηση αντιστάσεων και στην ενίσχυση αυτής της προσδοκίας από τη μεριά μεγάλου μέρους των αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγετική ομάδα γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα μεθόδευε μια διαφορετική κατεύθυνση σε όλη τη διαδρομή προς την εξουσία. Αντί να γίνει ουσιαστική προεργασία και προετοιμασία της κοινωνίας για την αναγκαία ρήξη με το ευρωσύστημα ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του 2012 εγκαταλείφθηκε ακόμη και το δειλό «καμιά θυσία για το ευρώ». Παρά την επίκληση των κινημάτων, καλλιεργήθηκε η λογική της ανάθεσης και της κοινοβουλευτικής αναμονής της επερχόμενης κυβέρνησης και η υποκατάσταση της πολιτικής από την διαρκή εκλογική προετοιμασία. Επιδιώχτηκαν ήδη αρκετά πριν το 2015 δίαυλοι επαφής με την αστική τάξη και μερίδες του κεφαλαίου. Στο όνομα της εκμετάλλευσης των αντιθέσεων ΕΕ και ΗΠΑ υπήρξε επένδυση στη δυνατότητα βοήθειας από την αμερικανική πλευρά, την ίδια ώρα που υπήρχαν διαρκείς προσπάθειες καθησυχασμού και των ευρωπαίων. Διαρκώς αφαιρούνταν αιχμές από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωμα το πρόγραμμα ΔΕΘ. Αναπτύσσονταν μηχανισμοί και παράκεντρα γύρω από την ομάδα Τσίπρα που στοχοποιούσαν και τους εσωκομματικούς αντιπάλους. Γινόταν συστηματική προσπάθεια να προσελκυστούν στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, γνωστά για τις συστημικές απόψεις τους και φθαρμένα από την άσκηση εξουσίας (Κατσέλη κ.λπ.).

2.19 Μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία οι τάσεις αυτές έγιναν ακόμη πιο έντονες. Η κατεύθυνση συμβιβασμού της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ περί τον Αλέξη Τσίπρα με τις δυνάμεις των μνημονίων και του ελληνικού κεφαλαίου αποκρυσταλλώθηκε σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές: στην εκλογή Παυλόπουλου στην ΠτΔ, στη διατήρηση των εκφραστών των συμφερόντων των χρηματοπιστωτικών ομίλων και της πολιτικής της ΕΚΤ στην διοίκηση των τραπεζών και της ΤτΕ, στην πληρωμή τόκων και χρεολυσίων αντί για αναστολή πληρωμής τους μέχρι την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου του χρέους. Η υπογραφή της συμφωνίας της 20^ης Φλεβάρη, η αδιέξοδη «διαπραγμάτευση», χωρίς τον έλεγχο των τραπεζών και την επιβολή φραγμών στην κίνηση κεφαλαίων, η άρνηση λήψης μέτρων ανακούφισης των λαϊκών τάξεων, η άσκηση πολιτικής κορυφών, χωρίς την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, οδηγούσαν στην υποταγή στις μνημονιακές πολιτικές, ενώ διαμόρφωναν τους όρους (π.χ. με διάθεση αποθεματικών για την αποπληρωμή του χρέους και την ανοχή στην εκροή κεφαλαίων) ώστε να εμφανιστεί αναπόφευκτη. Η ισχυρή αντίσταση της Αριστερής Πλατφόρμας και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις επιλογές κρατούσε ανοιχτό, μέχρι και τη μάχη του δημοψηφίσματος, το ενδεχόμενο της αλλαγής πορείας και της ρήξης με το ευρωσύστημα, αλλά δεν κατάφερε να υπερισχύσει και να αποτρέψει την ολέθρια συνθηκολόγηση.

Το δημοψήφισμα αποτέλεσε πολιτικό ελιγμό της ηγετικής ομάδας, κάτω από την πίεση που ασκούνταν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την κοινωνική του βάση. Προσδοκούσε ότι η διαφορά θα είναι μικρή, είτε υπέρ του ναι, είτε υπέρ του όχι, ώστε να αποτελέσει ένα παράγοντα εκτόνωσης των εσωκομματικών αντιστάσεων. Είχε εξαρχής αποφασίσει ότι στο τέλος θα υποτασσόταν στις απαιτήσεις των δανειστών. Παρότι εκφράστηκε στο ίδιο το δημοψήφισμα μια πρωτόγνωρη λαϊκή δυναμική και απαίτηση ρήξεων, η ηγετική ομάδα περί τον Τσίπρα επέλεξε το δρόμο της συνθηκολόγησης και πρόδωσε την ελπίδα της κοινωνίας.

Οι διαρκείς μετατοπίσεις του ΣΥΡΙΖΑ (απάλειψη όλων των όποιων ριζοσπαστικών αναφορών από το πρόγραμμα, εγκατάλειψη κάθε ενδεχομένου για ρήξη με το ευρώ, η άρνηση της του ενδεχομένου παύσης πληρωμών στο χρέος, η συμφωνία της 20 Φλεβάρη – 47+ σελίδες, υπογραφή και εφαρμογή του τρίτου μνημονίου) αποτυπώνουν τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό οδήγησε η κυρίαρχη στρατηγική της ηγετικής ομάδας Τσίπρα που επέλεξε να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Ήταν μια στρατηγική της αποφυγής της σύγκρουσης με τις ντόπιες καθεστωτικές δυνάμεις και της παραμονής πάση θυσία στην ΟΝΕ και στην Ε.Ε., θεμελιώθηκε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που εκλέχτηκε διακηρύσσοντας το τέλος της λιτότητας και των μνημονίων και κατέληξε στην υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου, το βάθεμα της λιτότητας, την κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Η κριτική και αυτοκριτική αποτίμηση της πορείας μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαία κατά τη γνώμη μας. Προσφέρει κρίσιμα συμπεράσματα για την αριστερή πολιτική, την αναγκαιότητα αποφυγής της γραμμής της ταξικής συνεργασίας και των συμβιβασμών με την αστική τάξη, τη σημασία που έχει η αυτόνομη οργάνωση του λαϊκού κινήματος σε αντίθεση με τις ολέθριες συνέπειες της ανάθεσης και της εκλογικής αναμονής, την ανάγκη προγραμματικές προετοιμασίας για τις αναγκαίες ρήξεις, για την κεντρικότητα της ρήξης με χρέος και ευρώ ως αναγκαίες αφετηρίες, για την αναμέτρηση με το ερώτημα της εξουσίας με όρους ρήξης και ανατροπής και όχι απλής διαχείρισης.

Η ολοκληρωτική προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλοκ, έκλεισε προσωρινά τη δυνατότητα για την παραγωγή πολιτικής κρίσης που να οδηγεί σε μία εναλλακτική πολιτική εξόδου από τα μνημόνια και την Ευρωζώνη. Στις εκλογές της 20^ης Σεπτέμβρη, καταγράφηκε σημαντική επιδείνωση του πολιτικού συσχετισμού σε σχέση με κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων πέντε χρόνων. Τα κόμματα τα οποία ανοιχτά υποστήριξαν το τρίτο μνημόνιο κατέλαβαν 79% του εκλογικού σώματος, ενώ χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση βρέθηκε ο πολιτικός χώρος που επεδίωξε να εκφράσει την στρατηγική της εξόδου από την ΟΝΕ και το τμήμα του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που συναινούσε σε αυτήν.

4. Για την ανασυγκρότηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Για τη ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και όλες τις παραλλαγές του υποταγμένου και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Προσθήκη στη θέση 5.9

Η τροποποίηση αυτή περιγράφει με πολύ πιο σαφή τρόπο τη θέση μας για την ανάγκη ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος

Όλα αυτά συνεπάγονται μια ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ριζικά νέα κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει

- Ανατροπή της σημερινής οργανωτικής και πολιτικής νοοτροπίας στις ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, με την αναπαραγωγή συνδικαλιστικών «ηγεσιών» που δεν έχουν σχέση με τους χώρους δουλειάς, τις συναλλαγές με την εργοδοσία και το κράτος, τις επιδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, τη γραφειοκρατική λειτουργία. Περιορισμοί στις θητείες των συνδικαλιστικών εκπροσωπών, ανακλητότητα, δημοκρατικός έλεγχος των ομοσπονδιών από τη βάση των σωματείων. Βασικό κύτταρο το πρωτοβάθμιο σωματείο.

- Νέα συνδικάτα σε χώρους που ουσιαστικά σήμερα παραμένουν συνδικαλιστικά ακάλυπτοι, συνδικάτα περιεκτικά που να μπορούν να καλύψουν όλο το φάσμα των εργασιακών πρακτικών και των εργασιακών σχέσεων σε ένα συγκεκριμένο κλάδο ή σε χώρους όπου κυριαρχούν εργοδοτικές νοοτροπίες και πρακτικές.

- Αλλαγές στα υπάρχοντα σωματεία ώστε να μπορούν να ενσωματώνουν όλες τις εργασιακές σχέσεις και πρακτικές και να μπορούν εκτός από κλασικές συνδικαλιστικές πρακτικές να μπορούν να συνδυάζουν και την αλληλεγγύη και την «εξωτερική» παρέμβαση σε δύσκολους κλάδους.

- Νέες μορφές συσπείρωσης της επισφαλούς νεολαίας και των ανέργων αξιοποιώντας το τοπικό επίπεδο αλλά και την προσπάθεια εντοπισμού στόχων που να μπορούν να ενοποιούν όλο αυτό το διάσπαρτο δυναμικό.

Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές της ΛΑΕ διαλέγουν το δρόμο της ρήξης και του οργανωτικού διαχωρισμού από όλους τους εκφραστές του υποταγμένου, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε όλες τις παραλλαγές του, συμπεριλαμβανομένων των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα το δρόμο της συνάντησης και της αγωνιστικής συνεργασίας με δυνάμεις, σχήματα και αγωνιστές που κινούνται σε ταξική κατεύθυνση. Στόχος μας είναι σε κάθε χώρο να διαμορφώσουμε ενωτικά σχήματα και πρωτοβουλίες με περιεχόμενο αντικυβερνητικό και αντιμνημονιακό, με δημοκρατική λειτουργία και συμβολή στο ξεδίπλωμα αντιστάσεων.

Προσθήκη στη θέση 5.10

Η θέση αυτή αποσαφηνίζει το ζήτημα της στάσης στο αυτοδιοικητικό και προσπαθεί να επιλύσει ένα ζήτημα το οποίο έχει τραυματίσει σοβαρά τη ΛΑΕ και που πρέπει μέσα από το συνέδριο να επιλυθεί.

Στο πλαίσιο της γενικής γραμμής και των επεξεργασιών της για την Αυτοδιοίκηση αλλά και της γενικότερης κατεύθυνσης ρήξης των όποιων σχέσεων έχουν απομείνει με μηχανισμούς και στελέχη του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ η ΛΑΕ αποφασίζει την αποχώρηση των μελών και στελεχών της από την παράταξη Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής και την μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζει.

Κατεύθυνση της ΛΑΕ είναι η διαμόρφωση πλατιών ενωτικών σχημάτων στους δήμους και τις περιφέρειες με μετωπική, κινηματική και αντισυνδιαχειριστική λογική, αντιμνημονιακό, αντικαλλικρατικό και αντικυβερνητικό τόνο, με λογική ρήξης με τις ευρωντιρεκτίβες για τους δήμους και τις περιφέρειες, με δημοκρατική λειτουργία.

Τροποποίηση της Θέσης 5.11

Η τροποποίηση αυτή αποτυπώνει την αναγκαία κατεύθυνση για το χώρο της νεολαίας με βάση και τις θετικές εμπειρίες που είχαμε το προηγούμενο διάστημα.

5.11. Η παρέμβαση στο χώρο της νεολαίας, τόσο στο χώρο της σπουδάζουσας νεολαίας όσο και της νεολαίας της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας αποκτά κεντρική σημασία στην περίοδο που διανύουμε. Προτεραιότητά μας είναι η διαμόρφωση εκείνων των μορφών συσπείρωσης σε κάθε επίπεδο, από το σχολείο και τη σχολή μέχρι τη γειτονιά και τους χώρους δουλειάς που θα επιτρέπουν στη νεολαία να συγκροτείται ως συλλογικό υποκείμενο, με ταυτότητα αγωνιστική, διεκδικητική και ριζοσπαστική, έτσι ώστε να συναντηθεί με συνολικότερα αριστερά και ανατρεπτικά προτάγματα και να βρεθεί στην πρωτοπορία του αγώνα για την απαλλαγή από μνημόνια, χρέος και ευρωεπιτροπία, την κοινωνική αλλαγή και τη σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Η ενωτική δυναμική που δοκιμάστηκε στις σπουδαστικές και φοιτητικές εκλογές πρέπει να μονιμοποιηθεί και να διαμορφωθεί μέσα από διαδικασίες ανασύνθεσης και ουσιαστικής επανίδρυσης, ένα μαζικό αριστερό ριζοσπαστικό μπλοκ αγώνα μέσα στους χώρους της σπουδάζουσας νεολαίας, στην πάλη για ένα μεγάλο κίνημα ενάντια στις σχεδιαζόμενες νεοφιλελεύθερες ανατροπές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Η θετική εμπειρία από τις ενωτικές δράσεις ενάντια στο ασφαλιστικό και την εργασιακή επισφάλεια, πρέπει να αξιοποιηθεί για τη διαμόρφωση μόνιμης πολιτικο-κοινωνικής ενωτικής πρωτοβουλίας για την παρέμβαση και την οικοδόμηση αντιστάσεων μέσα στη νεολαία της ανεργίας και της επισφάλειας, σε συνδυασμό με την ανάληψη δράσεων και σε τοπικό επίπεδο. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί και με την αναβάθμιση της δουλειάς της ΛΑΕ στη νεολαία, μέσα από τη συγκρότηση και νεολαΐστικών κλαδικών επιτροπών και την αναβάθμιση του συντονιστικού νεολαίας της ΛΑΕ που να στηρίζεται και να λογοδοτεί στις νεολαΐστικές κλαδικές επιτροπές, αλλά και με την αναμέτρηση με τους όποιους μπορεί σήμερα να εξεταστεί η προοπτική διαμόρφωσης μιας σύγχρονης αριστερής ριζοσπαστικής κίνησης νεολαίας.

Λευτέρης Μαρκάτης

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΛΑΕ: Κείμενο-Παρέμβαση Ελένης Στρατούλη

ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ ΤΗΣ ΛΑ.Ε. ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ

Ελένη Στρατούλη

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ/ΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΙΕΣ

ΑΙΣΙΟΔΟΞΩ ότι η Ιδρυτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, παρά τη μεγάλη της καθυστέρηση, η οποία συνέτεινε ως ένα βαθμό στην ανακοπή της αρχικής δυναμικής μας, θα δώσει στη ΛΑ.Ε. την ισχυρή και σταθερή ώθηση προς τα μπρος, που έχει ανάγκη για να ξεφύγει από τον κίνδυνο της μιζέριας και της τελμάτωσης και να μπορέσει να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στην ανατροπή του μνημονιακού πολιτικού σκηνικού.

Στο διάλογο για τις θέσεις και προγραμματικές κατευθύνσεις της ΛΑ.Ε. θα συμμετάσχω με το παρακάτω κομμάτι του συνολικού προβληματισμού μου, που απορρέει από τη μικρή μεν πολιτική εμπειρία και γνώση μου, από τη μεγάλη δε αγωνία και επιθυμία μου να υπάρξει πειστική και αποτελεσματική εναλλακτική πρόταση απέναντι στον αρμαγεδώνα των μνημονιακών πολιτικών, με προοπτική τον σοσιαλισμό και να είναι η ΛΑ.Ε. ο αριστερός πολιτικός φορέας, που θα την προτείνει και θα την εφαρμόσει:

1.    Κατά τη διάρκεια της Πανελλαδικής Σύσκεψης της ΛΑ.Ε. μεταξύ άλλων τέθηκε το ζήτημα της αυτοκριτικής ως αναγκαίας προϋπόθεσης της επανάκτησης της εμπιστοσύνης του κόσμου στην Αριστερά, αυτοκριτικής τόσο για τη στάση των τάσεων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα συνθέτουν και στηρίζουν τη ΛΑ.Ε., κατά το διάστημα των πρώτων μηνών (προ 3^ου μνημονίου) διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και για την εκλογική ήττα της ΛΑ.Ε., του μόνου κόμματος που πρεσβεύει έξοδο από την ευρωζώνη. Όμως, στο σχετικό 2 κεφάλαιο του κειμένου των θέσεων και προγραμματικών κατευθύνσεών της (2.17,2.18,2.19,2.24,2.25), δεν υπάρχει ειλικρινής, επαρκής και ικανοποιητική αυτοκριτική, παρότι επισημαίνεται η ανάγκη της (2.25).

Επίσης, στην Πανελλαδική Σύσκεψη τέθηκε το ζήτημα της συνάφειας λόγων και έργων, όπου μέχρι στιγμής έχουμε σοβαρό πρόβλημα, λόγω έλλειψης συντονισμού, οργάνωσης, συνεννόησης και δυστυχώς όχι μόνον. Η συμπεριφορά και η στάση μας (από θέσεις εξουσίας ή ως μέλη συλλογικών οργάνων) σε σοβαρά κοινωνικά ή και πολιτικά προβλήματα, που απαιτούν συμπόρευση με κινήματα, σύγκρουση με ιδιωτικά συμφέροντα και διακριτή παρουσία μας στη λήψη αποφάσεων, δεν συνάδει πάντα με τις θέσεις και τις αριστερές αρχές μας ούτε είναι πάντα ξεκάθαρη.

Η κοινωνία και ιδίως η νεολαία, που στήριξε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα αναδεικνύοντάς το σε κορυφαία εκδήλωση αντίστασης του λαού μας, μας καταλογίζει (δικαίως ή αδίκως)τουλάχιστον ατολμία και είναι κι αυτός ένας λόγος, που μέχρι στιγμής δεν μας εμπιστεύεται, μας κρίνει καθημερινά και περιμένει να «αποδείξουμε» στην πράξη ότι αξίζουμε την εμπιστοσύνη της και ότι είμαστε αποφασισμένοι και ικανοί να πραγματοποιήσουμε το πρόγραμμά μας.

2.                Στο κεφάλαιο 5 αναφέρεται με σαφήνεια ότι η ΛΑ.Ε. συγκροτείται ως μετωπικός πολιτικός φορέας της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής αριστεράς , που θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και θα αναλάβει τις πρωτοβουλίες να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο για την κατάργηση των μνημονίων, το οποίο θα υπάρξει ανάγκη να συμπορευθεί και με αντιμνημονιακές δημοκρατικές, πατριωτικές δυνάμεις, που δεν συμφωνούν κατ’ ανάγκη με το πρόγραμμά μας (5.8).

Είμαι σύμφωνη με τη θέση να προσδιοριστεί (και περιοριστεί) η ΛΑ.Ε. ως μέτωπο της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής αριστεράς. Όμως, ακόμα κι έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος να επαναληφθεί το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ, που και αυτός ξεκίνησε ως ΣΥνασπισμός της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς, ένα «αριστεροχώρι» κατά τον Αλέξη Τσίπρα, για να καταλήξει, προκειμένου να κυβερνήσει, στην απογοητευτική και καταστροφική κυβερνητική σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ανοίγοντας παράλληλα τυπικά και ουσιαστικά τις πόρτες του σε συμπορευόμενες δημοκρατικές, πατριωτικές και αρχικά ή μόνον λεκτικά αντιμνημονιακές δυνάμεις, που απαρτίζουν πλέον τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ» και κουβαλούν στις αποσκευές τους ατόφιο τον «πασοκισμό» και το νεοφιλελευθερισμό. Η τραυματική εμπειρία του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ είναι σπουδαίο πάθημα-μάθημα για μας.

Ωστόσο, μέχρι τώρα, αντί η ΛΑ.Ε. ως μέτωπο των ριζοσπαστικών αντιμνημονιακών αριστερών δυνάμεων να διευρύνεται, έχει περιοριστεί στην ενσωμάτωση εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων, ρευμάτων κλπ με πολύ μικρή παρουσία και απήχηση και σε συμπόρευση και κοινές δράσεις μόνον με ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ ΜΛ και ΜΛ ΚΚΕ, που είναι μεν κατ’ αρχήν θετικό αλλά ενδέχεται να επηρεάσει την εικόνα μας, τη φυσιογνωμία μας και τις μορφές του αγώνα μας κατά τρόπο, που δεν προωθεί τη διεύρυνση του Μετώπου εντός και εκτός της ΛΑ.Ε.

Εκτός αυτού, η ύπαρξη εντός της ΛΑΕ διαφόρων οργανώσεων και τάσεων δεν πρέπει να καταλήξει όπως στο ΣΥΡΙΖΑ, όπου το δημοκρατικό πλεονέκτημα της πολυφωνίας και η ύπαρξη συνιστωσών, από ένα σημείο και μετά αντιμετωπίστηκε και λειτούργησε με το γνωστό αρνητικό τρόπο.

3.                Στα κεφάλαια 3 και 5 τονίζεται η ανάγκη επανίδρυσης της Αριστεράς, ως συνέπεια θεωρώ του ότι η Αριστερά μεταλλάχτηκε ή διαλύθηκε ή πέθανε ή χρεοκόπησε ή κατακερματίστηκε κλπ, κατά διαφορετικές απόψεις, που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί. Όμως, μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει οι απαιτούμενες κινήσεις για το σκοπό αυτό (φόρουμ διαλόγου των αριστερών δυνάμεων, επιστημονική-ιδεολογική μελέτη, συζήτηση, ανάλυση και κατάρτιση κλπ), ιδιαίτερα στην περιφέρεια και ο περισσότερος κόσμος της Αριστεράς είναι ανένταχτος, απόμακρος και προβληματισμένος.

Επίσης, δεν μπορεί να γίνει επανίδρυση της Αριστεράς χωρίς νέα υλικά, νέα εργαλεία, νέους κανόνες και τρόπους οργάνωσης, λειτουργίας και δράσης, νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και προπάντων χωρίς νεολαία, η οποία στην πλειοψηφία της μας ταυτίζει με το σύστημα, μας επιρρίπτει ευθύνες, μας θεωρεί βαρετούς και δεν διακρίνει σε μας το διαφορετικό, που αναζητά.

Δυστυχώς, η καχυποψία των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι μόνο απέναντι στα κόμματα, που μας ενέταξαν στα μνημόνια, όπως ανακριβώς αναφέρεται (5.2) αλλά αφορά ολόκληρη την Αριστερά.

Η επανίδρυση της Αριστεράς θα πρέπει να λειτουργήσει επιπροσθέτως και στη συνείδηση του λαού, μέσα στην οποία ολόκληρη η Αριστερά, με τη μνημονιακή μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, εξευτελίστηκε και αντικαταστάθηκε από το «Ολοι ίδιοι είσαστε».

Θα ήθελα να επισημάνω ότι αν στα συλλογικά όργανα της ΛΑ.Ε. επανεκλεγούν κάποια άτομα, που μέσα στους κομματικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και εν γένει συλλογικούς τους χώρους παρήγαγαν, ανακύκλωναν και συντηρούσαν (και συνεχίζουν να το επιχειρούν) σοβαρές παθογένειες (γραφειοκρατία, συγκεντρωτισμό, επαγγελματισμό, μηχανισμούς, παραγοντισμούς, έλλειψη δημοκρατίας και συλλογικότητας, ιδιοτέλειες, βολέματα, εγωϊσμούς κ.α.,) με ακόμα σοβαρότερες συνέπειες, αυτό θα είναι «κακό σημάδι» για το μέλλον της ΛΑ.Ε.

Η εικόνα μας συντίθεται από τις εικόνες των μελών και στελεχών μας και είναι χρέος μας να διακρίνουμε, καταγγέλλουμε και αποκλείουμε τις παραπάνω περιπτώσεις και συμπεριφορές, που μας εκθέτουν ως σύνολο και κηλιδώνουν το «καθαρό πρόσωπο» του νεοσύστατου πολιτικού μας φορέα.

4.                Στο κεφάλαιο 3 αναλύεται η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Όμως σοβαρό εμπόδιο στην κατεύθυνση αυτή συνιστά η κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού (παλαιότερα) και οι μετέπειτα έως και πρόσφατα εξελίξεις στις πάλαι ποτέ «σοσιαλιστικές» χώρες, καθώς και (πρόσφατα) η πτώση ή τα σοβαρά προβλήματα και αδιέξοδα των αριστερών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής. Μαζί τους γκρεμίστηκε το ορατό και χειροπιαστό οικοδόμημα του οράματος της Αριστεράς, που καλούμαστε να ξαναστήσουμε σχεδόν από την αρχή και με καινούργιο «σχέδιο», αξιοποιώντας ανάλογα και τη θετική και την αρνητική μας εμπειρία.

5.                Στις 25 Γενάρη 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε πανηγυρικά τις βουλευτικές εκλογές με σημαία το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που όπως λέγαμε, δεν περιλάμβανε όσα θέλαμε αλλά όσα μπορούσαμε να κάνουμε. Ακόμα κι αυτό το «λάιτ» πρόγραμμα, που ο λαός το αγκάλιασε και το πίστεψε λιγότερο ή περισσότερο, ο Αλέξης Τσίπρας στη μετά το τρίτο μνημόνιο εποχή το χαρακτήρισε «αυταπάτες». Ερχόμαστε τώρα εμείς με ένα μεταβατικό πρόγραμμα, που μοιάζει σε πολλά με τις θέσεις, προγράμματα και διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν βάλλει πλώρη για την εξουσία και το προτείνουμε στον ίδιο κόσμο, που όμως στην πλειοψηφία του έχει πλέον πειστεί με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους, αφενός ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν είναι ρεαλιστικό και αφετέρου ότι είμαστε κι εμείς ανεπαρκείς και αναξιόπιστοι. Προς το παρόν φαντάζει πολύ δύσκολο έως κατόρθωμα το εγχείρημα να πείσουμε για το αντίθετο.

Βάζουμε ξανά στόχο αριστερής κυβέρνησης σε μια περίοδο, που ο λαός υφίσταται απανωτά σοκ από την πολιτική προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο την άνευ όρων υποταγή και αποτυχία της κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά», που τη στήριξε και εμπιστεύθηκε σε τρεις συνεχείς εκλογικές διαδικασίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες είναι απόλυτα κατανοητή η απογοήτευση, η απαξίωση της πολιτικής και του συνδικαλισμού, η αδράνεια, η αδιαφορία, η αποχή και η μοιρολατρική αντίληψη ότι η οποιασδήποτε μορφής αντίσταση, αντίδραση και αγωνιστική δράση δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Γι’ αυτό οι μεγαλοστομίες για «παλλαϊκό ξεσηκωμό» στην παρούσα φάση δεν έχουν αντίκρισμα, όπως αποδεικνύει το ότι στα καλέσματά μας για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις δεν υπάρχει η ανταπόκριση, που επιβάλλει η σφοδρότητα της μνημονιακής πολιτικής.

Πόσο θα ενέπνεε το πρόγραμμά μας αν δεν υπήρχε ο νεομνημονιακός «κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ»!

6.                Στο κείμενο των θέσεων και προγραμματικών μας κατευθύνσεων αναφέρεται ότι σήμερα αντικειμενικά μπορεί να υπάρξει ριζοσπαστική εναλλακτική πολιτική, η οποία να στηρίζεται στο μεταβατικό πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση (2.25), ότι είναι ζητούμενο η ανάδειξη κυβέρνησης της μαχόμενης Αριστεράς (3.8), που θα στηρίζεται σε μια μεγάλη άνοδο της λαϊκής κινητοποίησης, οργάνωσης και συνειδητοποίησης, καθώς και ότι άμεσος στόχος είναι η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και του πολιτικού συστήματος που τις υποστηρίζουν, σε ρήξη με το ευρωσύστημα(3.6). Αναγνωρίζεται ωστόσο ότι η ανάδειξη αριστερής κυβέρνησης με βάση το μεταβατικό πρόγραμμα δεν μπορεί να αποτελεί για την αριστερά αυτοσκοπό, ούτε η αιώνια καθήλωση στην αντιπολίτευση (3.7), ότι η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής προϋποθέτει και την απομάκρυνση και της σημερινής κυβέρνησης και συνολικά του μνημονιακού μπλοκ αλλά και ότι σήμερα δεν εμφανίζεται ως άμεσα ρεαλιστική η δυνατότητα για προώθηση εναλλακτικής λύσης και σε κυβερνητικό επίπεδο, ενώ υπάρχει η δυναμική ανατροπών, που πρέπει να επιταχύνουμε (5.5).

Στις θέσεις αυτές, έτσι όπως διατυπώνονται, θεωρώ ότι υπάρχει μια σοβαρή αν όχι αντίφαση, οπωσδήποτε ασάφεια, που οδηγεί σε πρώτο χρόνο σε αδιέξοδο ή σε φαύλο κύκλο:

Αφού πράγματι δεν είναι εφικτό να αναδείξουμε άμεσα αριστερή κυβέρνηση, που θα εφαρμόσει το μεταβατικό μας πρόγραμμα, ποιος θα είναι ο στόχος μας εν τω μεταξύ; Αν ο άμεσος στόχος μας είναι η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, που συνδέεται αναπόσπαστα με την ανατροπή των μνημονιακών κυβερνήσεων (και της σημερινής), ποιος πολιτικός φορέας ή σχήμα θα καλύψει τη θέση τους άμεσα στην κυβέρνηση, αφού αναγνωρίζουμε ότι ο στόχος της αριστερής κυβέρνησης δεν είναι άμεσα εφικτός; Πώς θα πειστούν οι ευρύτερες μάζες ότι υπάρχει ρεαλιστική και αναγκαία εναλλακτική πολιτική (2.21); Και αν δεν πειστούν, πώς θα επιβληθεί η ανατροπή, που προϋποθέτει ισχυρό μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (3.9); Αν πάλι αναγκαστικά ο άμεσος στόχος μας είναι η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών με την άσκηση εκτός και κυρίως εντός Βουλής αντιπολίτευσης μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για την ανάδειξη αριστερής κυβέρνησης, ο λαός στην πλειοψηφία του δεν φαίνεται προς το παρόν να έχει ούτε την υπομονή, ούτε την αντοχή, ούτε τη δύναμη, ούτε τη διάθεση μετά την απογοήτευση που εισέπραξε, να ξεκινήσει αγώνα «φτου κι απ’ την αρχή» για να δει την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ και την πορεία του προς την κυβέρνηση να επαναλαμβάνεται με υποκείμενο άλλον πολιτικό φορέα, χωρίς «λάθη» και «κωλοτούμπες» αυτή τη φορά, με την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση αλλά στο απώτερο μέλλον, άγνωστο πότε, όταν θα ξανασφυρίξει το τρένο της Αριστεράς! Πιο απλά, ο αναγκαστικά άμεσος στόχος μας άσκησης αντιπολίτευσης στην παρούσα φάση δεν μπορεί να εμπνεύσει και συνεγείρει σε «παλλαϊκό ξεσηκωμό» για την ανατροπή και ο λαός, ελλείψει δικής μας άμεσης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, θα υπομένει ως αναγκαίο κακό την εναλλαγή στην κυβέρνηση των κομμάτων του δικομματισμού και δεν θα μας «βλέπει» σαν τον φορέα της λύσης. Χωρίς λαϊκή εξέγερση και ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και κυβερνήσεων δεν υπάρχει άμεση κυβερνητική πρόταση αλλά και χωρίς άμεση κυβερνητική πρόταση δεν υπάρχει λαϊκή εξέγερση και ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών!

Πέραν αυτών, πώς θα μπορέσουμε να διευρύνουμε τη συζήτηση για το μεταβατικό μας πρόγραμμα και ιδιαίτερα για την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που όλο και πιο πολύ φαίνεται να κερδίζει έδαφος ως η μόνη και αναγκαία λύση, αφού ως εξωκοινοβουλευτική δύναμη δεν έχουμε παρά ελάχιστη πρόσβαση στα πανίσχυρα ΜΜΕ και επιπλέον, στερούμαστε οικονομικών πόρων, όλως απαραίτητων για την προβολή των θέσεών μας και την ανάπτυξη των αγώνων μας; Μήπως και για το λόγο αυτό πιο άμεσα αναγκαίος καθίσταται ο στόχος εισόδου μας στη Βουλή;

Συνεπώς, ο άμεσα εφικτός στόχος μας, που όμως δεν τον διατυπώνουμε ξεκάθαρα, δεν μπορεί παρά να είναι η αντίσταση στις μνημονιακές πολιτικές και η είσοδός μας στη Βουλή για την άσκηση αντιπολίτευσης (και εξασφάλιση της πολιτικής επιβίωσης της ΛΑ.Ε.), που και αυτός ο στόχος δεν διαφαίνεται τόσο άμεσος, αφού οι εκλογές μάλλον απομακρύνονται, ούτε τόσο σίγουρος αν δεν προχωρήσει εντός και εκτός της ΛΑ.Ε. η συγκρότηση ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού Μετώπου, την οποία όμως δυσκολεύουν τα προβλήματα που εδώ αναφέρω (και όχι μόνον). Αλλά και η είσοδός μας στη Βουλή, αν δεν κατορθώσουμε να εξασφαλίσουμε εντός αυτής οι αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις αξιόλογη δύναμη, δεν είναι ικανή να προκαλέσει σοβαρές εξελίξεις και ανακατατάξεις, ώστε να φαίνεται περισσότερο κοντινή και όχι μακρινό όνειρο η προοπτική εφαρμογής του προγράμματός μας με την ανάδειξη μιας πραγματικά αριστερής κυβέρνησης.

Φυσικά, ο πολιτικός χρόνος είναι πολύ πυκνός και μας επιφυλάσσει απρόβλεπτες εξελίξεις και ανατροπές, στις οποίες πρέπει όχι μόνο να συμμετέχουμε αλλά και να συμβάλλουμε, με όποιο τρόπο μας επιτρέπουν ή μας επιβάλλουν οι συνθήκες.

7.           Στο κείμενο των προγραμματικών μας κατευθύνσεων και γενικά στον πολιτικό μας λόγο παραβλέπεται ή υποτιμάται ή παραλείπεται και σε κάθε περίπτωση δεν εκτίθεται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σαφήνεια το είδος, η σοβαρότητα και η διάρκεια των προβλημάτων και δυσκολιών, που ενέχει η εφαρμογή του μεταβατικού μας προγράμματος, τα οποία αποτελούν τη βασική αιτία του φόβου και της διστακτικότητας του λαού και αξιοποιούνται στο έπακρο από τις αντίπαλες δυνάμεις και τα ΜΜΕ για να τον παραπλανήσουν, να τον φοβίσουν και να τον αδρανοποιήσουν.

8.                Στο κεφάλαιο 4.10 αναφέρεται ότι η εφαρμογή του μεταβατικού μας σχεδίου είναι βέβαιο ότι θα μας φέρει αντιμέτωπους με τον ωμό εκβιασμό της αντιλαϊκής και αυταρχικής Ευρωπαϊκής Ενωσης και ότι στην περίπτωση αυτή ως κυβέρνηση θα καλέσουμε το λαό σε δημοψήφισμα για την έξοδό μας ή όχι από την ΕΕ.

Ωστόσο, αν το δημοψήφισμα είναι αρνητικό στην έξοδο, πώς θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας; Δεν θα κινδυνεύουμε να υποκύψουμε στον βέβαιο και ωμό εκβιασμό όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Και αν το δημοψήφισμα είναι θετικό στην έξοδο, πώς θα καλύψουμε σε πρώτη φάση το κενό των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, επιδοτήσεων και χρηματοδοτήσεων, από τα οποία (με τα γνωστά δυσβάστακτα και πολλαπλής αξίας «ανταλλάγματα» από μέρους μας) εξαρτάται οικονομικά κάθε τομέας της ζωής της χώρας μας, έως ότου επιτύχουμε οικονομική ανάκαμψη και παραγωγική ανασυγκρότηση; Μήπως η θέση μας πρέπει να είναι εξαρχής ξεκάθαρη για έξοδο όχι μόνο απ’ την ευρωζώνη αλλά και από την Ε.Ε., προβλέποντας, προτείνοντας και προετοιμάζοντας τρόπους αντιμετώπισης και αυτής της εξέλιξης;

Επίσης, στις προγραμματικές μας κατευθύνσεις αντιμετωπίζεται ως δεδομένη η συνέχιση ύπαρξης της Ε.Ε. με τη μορφή που έχει σήμερα αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά για την περίπτωση διάλυσής της ή διάσπασής της και πώς θα αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοιο.

Πέραν τούτων, δεν υπάρχει καμία αναφορά για την περίπτωση, που η Ελλάδα των μνημονιακών κυβερνήσεων αναγκαστεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη (GREXIT) υπό την πίεση και με τους όρους των δανειστών.

9.                Η οικονομική μας πρόταση, όπως διατυπώνεται στο κεφάλαιο 4, θα πρέπει να υποβάλλεται συνεχώς στη «βάσανο» ενός συνεχούς διαλόγου μέσα στη ΛΑ.Ε. για περαιτέρω επεξεργασία, ανάλυση, διασαφήνιση και επικαιροποίηση, σε επίπεδο πολιτικό, επιστημονικό και τεχνοκρατικό, με παράλληλη εκλαϊκευσή της, που θα απαντά σε συγκεκριμένα ερωτήματα, προβληματισμούς, φόβους και αγωνίες, που μας διατυπώνονται συνεχώς και έντονα, καλόπιστα ή κακόπιστα.

10.                Στο κεφάλαιο 4.11 αναφέρεται η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις τυχόν απαιτήσεις αποζημίωσης και τις εν γένει νομικές συνέπειες της ακύρωσης των σχετικών συμβάσεων.

11.          Μεταξύ των αλλαγών που απαιτούνται για την αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, πέραν αυτών που αναφέρονται στο κεφάλαιο 4.22, είναι η δημιουργία νέων σταθερών θέσεων εργασίας και η κάλυψη των κενών με μόνιμο προσωπικό, η κατάργηση της γραφειοκρατίας, η συνεχής, πραγματική, αμερόληπτη και δίκαιη αξιολόγηση, η συνεχής επιμόρφωση, ο έλεγχος και των ελεγχόντων, ο επανέλεγχος των τίτλων σπουδών και των λοιπών προϋποθέσεων πρόσληψης και υπηρεσιακής ανέλιξης, η καταπολέμηση της ρουσφετολογικής πρόσληψης και της ρουσφετολογικής εξυπηρέτησης, η ισότιμη και όχι επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και του θεσμικού πλαισίου, η αποτροπή και πάταξη φαινομένων διαφθοράς και διαπλοκής κ.α. Επισημαίνω ότι τα δείγματα στάσης και συμπεριφοράς αρκετών αυτοχαρακτηριζόμενων αριστερών στο ζήτημα της αξιοκρατικής στελέχωσης και κατανομής των διαφόρων δημοσίων θέσεων (διευθυντές, διοικητές κ.λ.π.) αλλά και στον τομέα της εργασίας και των καθηκόντων τους ως δημοσίων υπαλλήλων, από την περίοδο ακόμη της πρώτης περιόδου της διακυβέρνησης του (ενιαίου) ΣΥΡΙΖΑ (υπενθυμίζω ότι τα κατά τόπους κομματικά όργανα τότε συνεδρίαζαν μόνο για τους διορισμούς), είναι αποθαρρυντικά και πλήττουν το ηθικό πλεονέκτημα όλης της Αριστεράς.

12.          Στο κεφάλαιο 5.9 να αναφερθεί και το ιδιαίτερης σημασίας στις παρούσες συνθήκες αντιπολεμικό κίνημα.

Μετά την ήττα μας στις εκλογές του Σεπτέμβρη διαπιστώνεται σταδιακή μείωση της συμμετοχής στις διαδικασίες και στις κινητοποιήσεις της ΛΑ.Ε. Αυτή η πραγματικότητα και οι αιτίες της πρέπει να συζητηθούν και αναλυθούν στο Συνέδριό μας, με ισχυρή δόση αυτοκριτικής, που δεν πρέπει να καταλήξει σε εσωστρέφεια.

Η απογοήτευση, η απελπισία και ο θυμός του ελληνικού λαού αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί εκρηκτικά και ανατρεπτικά. Οταν - και με τη δική μας παρέμβαση - θα συμβεί αυτό, η αντιμνημονιακή ριζοσπαστική Αριστερά παρά τα αντικειμενικά προβλήματα και τις αδυναμίες της επιβάλλεται να είναι ενωμένη, πανέτοιμη, δυνατή, τολμηρή, ειλικρινής και αξιόπιστη. Για να γίνει το όραμα του παρόντος η πραγματικότητα του μέλλοντος. Για να μην θαφτεί στα αποκαϊδια η ελπίδα για άλλη μία φορά.-

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΛΑ.Ε

ΚΕΡΚΥΡΑ, 28 Μαϊου 2016

ΕΛΕΝΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Μέλος του προσωρινού Πολιτικού Συμβουλίου και της προσωρινής Γραμματείας της Π.Ε. της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ (ΜΕΣΗ-ΠΟΛΗ)

 

 

 

 

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΛΑΕ: Κανονισμός Διαδικασιών Διαλόγου και Εκλογής Αντιπροσώπων.

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ

24-26/6/2016 ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ

·         Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Π.Σ.) της ΛΑΕ θα διεξαχθεί  στις 24-26 Ιούνη στο  Σ.Ε.Φ. (Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη)

·         Η Π.Σ θα συζητήσει και θα ψηφίσει τα κείμενα θέσεων/προγράμματος και κανονισμού λειτουργίας και θα εκλέξει το Πολιτικό Συμβούλιο.

·         Στην Π.Σ. συμμετέχουν οι εκλεγμένοι από τις Π.Ε αντιπρόσωποι, ενώ οι εργασίες της είναι ανοιχτές σε όσους/ες συντρόφους/ες και φίλους/ες της ΛΑΕ επιθυμούν να τις παρακολουθήσουν.

·         Η έναρξη του προσυνδιασκεψιακού διαλόγου στις Π.Ε γίνεται με την δημοσιοποίηση των κειμένων του Πολιτικού Συμβουλίου  και ολοκληρώνεται στις 19/6

·         Στα πλαίσια του δημόσιου διαλόγου εν όψει της Π.Σ μπορούν να δημοσιεύονται κείμενα μελών της ΛΑΕ και συλλογικές πολιτικές συμβολές στην ιστοσελίδα της ΛΑΕ, σε ειδικό φάκελο διαλόγου.  (e-mail:  a.synd.lae@gmail.com ) Εναλλακτικά κείμενα ή τροπολογίες σε βασικά ζητήματα του σχεδίου προγραμματικών θέσεων που κατατίθενται από μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου ή τάσεις, που συγκροτούνται εν όψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, θα αποσταλούν στις Π.Ε.

·         Τα σχετικά κείμενα των τάσεων πρέπει να κατατεθούν έως τις 5/6 και να υποστηρίζονται από 50 τουλάχιστον μέλη πανελλαδικά. Βασικά σημεία των εναλλακτικών κειμένων μπορούν να παρουσιάζονται στις Π.Ε.

·         Επίσης μπορούν να οργανωθούν, με ευθύνη της Πολιτικής Γραμματείας κεντρικές δημόσιες εκδηλώσεις γύρω από βασικά προγραμματικά ζητήματα και θέματα της πολιτικής επικαιρότητας.

Προτεινόμενα θέματα εκδηλώσεων:

-         Χαρακτήρας ΕΕ-έξοδος από Ευρωζώνη-Μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Βασικοί άξονες εναλλακτικού προγράμματος.

-         Χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό (κόκκινα δάνεια, φορολογικό).

-         Ταξικές-κοινωνικές αλλαγές στα χρόνια των μνημονίων (κοινωνικό πρόγραμμα/μέτωπα/συμμαχίες).

-         Προσφυγικό

Οι Π.Ε. συνεχίζουν να προγραμματίζουν ανοιχτές εκδηλώσεις γύρω από  ζητήματα της πολιτικής συγκυρίας και του εναλλακτικού προγράμματος της ΛΑ.Ε.

Ο εσωτερικός δημοκρατικός διάλογος πρέπει να συνδυαστεί με ένα σχέδιο δυναμικής πολιτικής παρουσίας και παρέμβασης της ΛΑΕ στις εξελίξεις, με στόχο η πορεία προς την Ιδρυτική Συνδιάσκεψη να είναι πορεία ενδυνάμωσης της λαϊκής αντίστασης, ενίσχυσης της πολιτικής επιρροής και των δεσμών της ΛΑΕ  με τον κόσμο της εργασίας και διεύρυνσης της οργανωμένης μας δύναμης.

Η επιτυχία της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και γενικότερα του πολιτικού μας εγχειρήματος θα κριθεί από την ικανότητά μας να κάνουμε ένα μεγάλο άνοιγμα στις λαϊκές δυνάμεις, στη βάση των προβλημάτων και της εναλλακτικής μας πρότασης.

 

Διαδικασία συζήτησης στις Π.Ε

Τα προσωρινά συντονιστικά των Π.Ε οφείλουν να προγραμματίσουν άμεσα τις Γ.Σ των Π.Ε και να ενημερώσουν σχετικά την Οργανωτική Επιτροπή. Επίσης έχουν την ευθύνη της έγκαιρης αποστολής των κειμένων θέσεων/προγράμματος και κανονισμού λειτουργίας και να ενημερώσουν προσωπικά τα μέλη των Π.Ε για την ημερομηνία σύγκλησης των Γ.Σ,  ώστε να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή συμμετοχή.

Το σύνολο των μελών (και αυτά που ενδεχομένως απουσιάσουν από τις Γ.Σ) πρέπει να ενημερωθούν για την δυνατότητα κατάθεσης υποψηφιότητας και για την συνολική διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων.

Για την παρουσίαση και συζήτηση των κειμένων οι Π.Ε προγραμματίζουν τουλάχιστον δύο συνελεύσεις. Μια συνέλευση για την συζήτηση των προγραμματικών θέσεων και μία για τον κανονισμό λειτουργίας (κατ’ εξαίρεση, τα δύο κείμενα μπορούν να συζητηθούν σε μία συνέλευση στις Π.Ε., που αντιμετωπίζουν δυσκολία μετακίνησης των μελών τους, λόγω μεγάλων αποστάσεων).

Η συζήτηση στις Π.Ε ολοκληρώνεται με ενδεικτική ψηφοφορία επί των κειμένων.

Σε ψηφοφορία μπορούν να τεθούν, εφόσον ζητηθεί, και όσα κείμενα-τροπολογίες- προτάσεις διατυπωθούν στη διάρκεια της συζήτησης.

Στο τέλος της Γ.Σ γίνεται η εκλογή της εφορευτικής επιτροπής, η οποία έχει την ευθύνη για την διαδικασία εκλογής των αντιπροσώπων της Π.Ε. 

Διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων

Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για αντιπροσώπους στην Π..Σ έχουν όσοι συμμετέχουν σε Π.Ε, οι οποίες έχουν συγκροτηθεί έως τις 5/6 έχουν γίνει μέλη έως τις 5/6 και έχουν πληρώσει τις συνδρομές τους (ελάχιστο ποσόν συνδρομής 2 ευρώ το μήνα. Οι Π.Ε. που δεν συντηρούν γραφεία καταθέτουν το σύνολο των συνδρομών στο κεντρικό ταμείο της ΛΑΕ για την κάλυψη των οικονομικών αναγκών της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης). Από την υποχρέωση συνδρομής εξαιρούνται οι άνεργοι. Μέλη θεωρούνται όσοι έχουν συμπληρώσει το απογραφικό μέλους. Επίσης ως 5/6 οι σ. που συμμετέχουν σε δυο Π.Ε. επιλέγουν την Π.Ε. πρώτης επιλογής , όπου έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία

Κάθε μέλος μπορεί να συμμετέχει στη συζήτηση, να θέσει υποψηφιότητα για αντιπρόσωπος και να ψηφίσει μόνο στην Π.Ε πρώτης επιλογής.

Οι Π.Ε αποστέλλουν τις τελικές οργανωτικές καταστάσεις το αργότερο έως τις 5/6, στο e-mail: a.synd.lae@gmail.com

Π.Ε που συγκροτούνται αργότερα και νέα μέλη μπορούν να πάρουν μέρος στη διαδικασία διαλόγου, δεν μπορούν όμως να εκλέξουν αντιπροσώπους.

l     Ο αριθμός των αντιπροσώπων κάθε Π.Ε. προσδιορίζεται με βάση το μέτρο

1 αντιπρόσωπος ανά 4 ψηφίσαντες.
Παράδειγμα: Αν σε μια Π.Ε. τα εγγεγραμμένα μέλη είναι 70 και ψηφίσουν
α) 52/ 4=13        ==>    εκλέγονται 13 αντιπρόσωποι
β) 53/ 4= 13,25   ==>   εκλέγονται 13 αντιπρόσωποι
γ) 54/  4 = 13,5     ==>    εκλέγονται 14  αντιπρόσωποι
Δηλαδή,
εάν προκύπτει δεκαδικός αριθμός από 0 έως 0,49 η στρογγυλοποίηση γίνεται στον αμέσως προηγούμενο ακέραιο
π.χ. 14,42  ==> 14 αντιπρόσωποι
εάν προκύπτει δεκαδικός αριθμός από 0.50 και άνω η στρογγυλοποίηση γίνεται στον αμέσως επόμενο ακέραιο
π.χ.  12,7  ==> 13 αντιπρόσωποι

l     Η διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων γίνεται είτε με ενιαίο ψηφοδέλτιο είτε με λίστες.

Σε ενιαίο ψηφοδέλτιο  κάθε μέλος δύναται να θέσει σταυρούς  έως το 30% του αριθμού των εν δυνάμει εκλεγομένων αντιπροσώπων, που για το σκοπό αυτό υπολογίζεται με βάση τον αριθμό των εγγεγραμμένων μελών. 
Στην περίπτωση ύπαρξης κλάσματος αυτό στρογγυλοποιείται όπως παραπάνω.
Παράδειγμα:
Ανώτατος Αριθμός Σταυρών σε Π.Ε. με 70 εγγεγραμμένα μέλη
Αν ψηφίσουν όλοι  θεωρούμε ότι εκλέγονται 
70/4 = 17,5  δηλαδή 18 αντιπρόσωποι
άρα οι σταυροί  υπολογίζονται 18 * 0,3 = 5,4  ==> 5 σταυροί 
Η εκλογή γίνεται με βάση τους σταυρούς προτίμησης των υποψηφίων αφού εξασφαλιστεί η γυναικεία ποσόστωση.

l     Τουλάχιστον το 30% των εκλεγομένων αντιπροσώπων, είτε η εκλογή γίνεται με ενιαίο ψηφοδέλτιο είτε με λίστες,  πρέπει να είναι γυναίκες. Σε περίπτωση που το ποσοστό αυτό δεν συμπληρώνεται, παρότι δύναται να συμπληρωθεί, τις θέσεις των εκλεγομένων καταλαμβάνουν οι επόμενες σε σταυρούς γυναίκες υποψήφιοι.

Παράδειγμα:
Σε ενιαίο ψηφοδέλτιο
Αν εκλέγονται – τελικά- 20 αντιπρόσωποι τότε εκλέγονται  20* 0,3 = 6 γυναίκες 
Σε λίστες
Ο αριθμός των αντιπροσώπων που εκλέγονται από κάθε λίστα πολλαπλασιάζεται με 0,3 για να προκύψει ο αριθμός των γυναικών αντιπροσώπων της λίστας με τη σειρά κατάταξής τους.

l     Δικαίωμα λίστας για την εκλογή των αντιπροσώπων έχουν οι πολιτικές οργανώσεις που συμμετέχουν στη ΛΑΕ.  Το ίδιο δικαίωμα έχουν μέλη που συγκροτούνται σε τάση εν όψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.  Για να αποκτήσουν το δικαίωμα συγκρότησης λίστας οφείλουν να καταθέσουν εναλλακτικό κείμενο ή τροπολογίες σε βασικά σημεία του σχεδίου προγραμματικών θέσεων έως τις 5/6, που υποστηρίζονται από τουλάχιστον 50 μέλη πανελλαδικά.

l     Μέλη που επιθυμούν να είναι υποψήφιοι και δεν συμμετέχουν σε κατατεθειμένη λίστα οργάνωσης ή τάσης, καταγράφονται σε ανοικτό ψηφοδέλτιο, το οποίο επίσης συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία ως λίστα.

l     Κάθε μέλος της ΛΑ.Ε. μπορεί να ψηφίσει,  μία μόνο από τις κατατεθειμένες λίστες (βάζοντας σταυρό στο κουτάκι της λίστας)   και μπορεί να επιλέξει για σταυροδοσία από την λίστα που υποστηρίζει έναν αριθμό υποψηφίων που μπορεί το ανώτερο να περιλαμβάνει το 1/3 των συνολικά εκλεγόμενων αντιπροσώπων.

Το σύστημα εκλογής είναι η απλή αναλογική. Το σύνολο των ψήφων διαιρείται με τον αριθμό των αντιπροσώπων. Το πηλίκο αποτελεί το εκλογικό μέτρο συνυπολογιζομένου του κλάσματος. Κάθε λίστα καταλαμβάνει τόσες θέσεις όσες φορές χωράει το εκλογικό μέτρο στον αριθμό των ψήφων που έλαβε.
Παράδειγμα: 
Σε μια Π.Ε. ψήφισαν 82 μέλη  ( 82/4 ==> εκλέγονται 21 αντιπρόσωποι )
Διαιρούμε   Ψηφίσαντες με Εκλεγόμενους Αντιπροσώπους :
πχ.    82/21 = 3,9
Έλαβαν:
Λίστα 1:                   35 : 3,9 = 8,97  ==> 9 αντιπρόσωποι
Λίστα 2:                   22 : 3,9 = 5,64 ==> 6 αντιπρόσωποι
Λίστα 3:                    24: 3,9 = 6,15 ==> 6 αντιπρόσωποι
Λευκά: 1
Σε περίπτωση που μένουν θέσεις αδιάθετες καταλαμβάνονται με βάση το υπόλοιπο των ψήφων που έλαβε κάθε λίστα. Σε περίπτωση ίσων υπολοίπων προηγούνται οι λίστες που κατέλαβαν τις λιγότερες θέσεις στην α' κατανομή. Εάν και πάλι προκύψει ισοψηφία διενεργείται κλήρωση.

l     Η εκλογή στο εσωτερικό της λίστας γίνεται με τη σειρά κατάταξης των υποψηφίων, αφού πρώτα εξασφαλιστεί η γυναικεία ποσόστωση.

Σε περίπτωση ισοψηφίας γίνεται κλήρωση.

l     Εάν σε κάποια από τις λίστες δεν εξασφαλιστεί η γυναικεία ποσόστωση λόγω της μη ύπαρξης υποψηφίας, η υποχρέωση της ποσόστωσης δεν μεταφέρεται στις άλλες λίστες.

l     Άκυρα θεωρούνται τα ψηφοδέλτια, ως προς τη λίστα όταν δεν έχουν σταυρό σε καμία λίστα ή όταν έχουν σταυρούς σε περισσότερες από μία λίστες.

Σε περίπτωση που οι σταυροί είναι σε μια μόνο λίστα το ψηφοδέλτιο θεωρείται έγκυρο.

l     Άκυρα θεωρούνται τα ψηφοδέλτια ως προς τους σταυρούς προτίμησης εφόσον υπερβαίνουν το επιτρεπόμενο όριο σταυρών.

Στην περίπτωση αυτή το ψηφοδέλτιο θεωρείται έγκυρο ως προς τη λίστα, εφόσον έχει σταυρό σε μία μόνο λίστα.

l     Τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής η οποία έχει την ευθύνη για την εκλογική διαδικασία, δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για αντιπρόσωποι.

Η εφορευτική επιτροπή οφείλει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε στην εκλογική διαδικασία να μπορεί να συμμετέχει το σύνολο των εγγεγραμμένων μελών (ο καθορισμός χρόνου και διάρκειας εκλογών οφείλει να παίρνει υπόψη τα ωράρια των εργαζομένων).

l     Μετά την καταμέτρηση των ψήφων και την ανάδειξη των αντιπροσώπων, η εφορευτική επιτροπή συντάσσει πρακτικό εκλογής, αντίγραφο του οποίου αποστέλλει στην Οργανωτική Επιτροπή, μαζί με την ενυπόγραφη ονομαστική κατάσταση ψηφισάντων, που συντάσσεται κατά τη διαδικασία της εκλογής.

Ένσταση προς την εφορευτική επιτροπή μπορεί να κατατεθεί το αργότερο σε 3 μέρες από την διεξαγωγή της ψηφοφορίας.

Τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για αντιπρόσωποι.

Ο παραπάνω κανονισμός εκλογής αντιπροσώπων αφορά αποκλειστικά στην επικείμενη 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψή. μια σειρά ρυθμίσεων που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό θα συζητηθούν στα πλαίσια του διαλόγου για το σχέδιο κανονισμού της ΛΑ.Ε. και ενδεχομένως να τροποποιηθούν στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψή. Σε κάθε περίπτωση δεν επιχειρούμε να προκαταλάβουμε τις σχετικές αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.