Τρίτη 31 Μαΐου 2016

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΛΑΕ: Κείμενο-Παρέμβαση Λευτέρη Μαρκάτη

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΘΕΣΕΩΝ / ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΛΑΕ
Λευτέρης Μαρκάτης
1. Η ιεράρχηση της ρήξης με χρέος, ευρώ, ΕΕ
Πρόταση για αντικατάσταση της θέσης 4.1
Η προτεινόμενη αλλαγή της θέσης 4.1 αντιστοιχεί στη γενική ανάγκη να έχουμε ένα πρόγραμμα που να ιεραρχεί στο κέντρο του την ανάγκη ρήξης με χρέος, ευρώ, ΕΕ, ορίζοντας την τομή μας με τη λογική της γενικόλογης αντι-λιτότητας και της επίσης γενικόλογης αντιμνημονιακής ρητορείας.
4.1 Το μεταβατικό πρόγραμμα της ΛΑΕ εκπηγάζει από την ώριμη ανάγκη να μπει τέλος στη μνημονιακή καταστροφή, μέσα από την ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας στη διαλεκτική τους σχέση με τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Έτσι μπορεί να οριστεί μια άλλη πορεία του τόπου, με τις δυνάμεις της εργασίας στο τιμόνι και σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Το πρόγραμμα που προτείνει η ΛΑΕ ξεκινά με την αναγκαία άμεση έξοδο από την ευρωζώνη, τη ρήξη με το ευρωσύστημα, τη παύση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων ως αφετηρίες για την αναίρεση των καταστροφικών επιπτώσεων του μνημονίου και το σπάσιμο της λιτότητας. Παράλληλα απαιτείται ένας συνολικότερος παραγωγικός μετασχηματισμός σε σοσιαλιστική κατεύθυνση σε ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συνθήκες, βασισμένος στις ανάγκες και στις εμπειρίες των εργατικών και λαϊκών τάξεων. Προϋποθέτει εξαρχής μια ανώτερη ποιότητα δημοκρατίας, μια λαϊκή μεταπολίτευση που θα φέρει νέους θεσμούς λαϊκής συμμετοχής, εργατικού και λαϊκού ελέγχου, αλλά και μια πραγματικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Πρόταση για αλλαγή σειρά των υποενοτήτων του προγράμματος
Η συγκεκριμένη αλλαγή για τη σειρά των υποενοτήτων της ενότητας 4 κάνει εμφανή την αναβαθμισμένη πολιτική πρόταση της ΛΑΕ. Η ΛΑΕ κατανοεί ότι το κεντρικό στοιχείο της αντιμνημονιακής πολιτικής είναι η ρήξη με τους δανειστές, το χρέος, το ευρώ, την ΕΕ. Κάθε θετικό βήμα δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από αυτό το σημείο, όπως υποδεικνύει και η πικρή εμπειρία της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ.
- Έξοδος από την ευρωζώνη - ανυπακοή στις ευρωσυνθήκες - ρήξη με την ΕΕ!
- Διαγραφή του χρέους
- Εθνικοποίηση τραπεζών
-Ακύρωση ιδιωτικοποιήσεων - εθνικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων
- Αναίρεση των συνεπειών των μνημονίων - τέλος στη λιτότητα
- Παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός
- Νέα Μεταπολίτευση - Συντακτική Συνέλευση
- Ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Πρόταση για αντικατάσταση της θέσης 4.10
Η πρόταση αυτή κατεξοχήν επιδιώκει να κάνει πιο σαφή την τοποθέτηση της ίδιας της ΛΑΕ σε σχέση με την ΕΕ. Ουσιαστικά λέει ότι είναι ένα επίπεδο αυτό των συμμαχιών που όντως το όριό τους είναι το «έξω από το ευρώ» και άλλο το επίπεδο της ίδιας της ΛΑΕ που πρέπει να έχει σαφή θέση (και καμιά αυταπάτη) για το θέμα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, θέση που αποκτά ξεχωριστή επικαιρότητα με δεδομένη την βαθιά κρίση και αυταρχική μετάλλαξη του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος».
4.10. Σε αυτή τη φάση η ΛΑΕ κάνει ανοιχτό κάλεσμα για τη συσπείρωση όλων των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων που αποδέχονται τη έξοδο από το ευρώ και την ανυπακοή στις ευρωσυνθήκες ως αφετηρία για μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Ιεραρχούμε το ζήτημα της αποδέσμευσης της χώρας από τον πυρήνα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος, της ευρωζώνης, ως το κομβικό ζήτημα για μια πολιτική απελευθέρωσης από τη μνημονιακή επιτήρηση και την επιβαλλόμενη λιτότητα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ.
Η μεγάλη πορεία ρήξεων και μετασχηματισμών που συνεπάγεται το αναγκαίο σήμερα μεταβατικό πρόγραμμα δεν μπορεί ωστόσο να πραγματοποιηθεί μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της σημερινής, αντιλαϊκής και αυταρχικής Ε.Ε. Αντίθετα, θα φέρει τις λαϊκές δυνάμεις και την κυβέρνησή τους σε σύγκρουση με τις πολιτικές και τους αντιδραστικούς θεσμούς της. Παράλληλα με την έξοδο από την ευρωζώνη είναι σαφές ότι θα χρειαστεί και μια συνολικότερη πορεία απειθαρχίας σε βασικές πλευρές των συνθηκών της ΕΕ, ξεκινώντας από το δημοσιονομικό σύμφωνο και όλες τις μορφές συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού και κατάλυσης της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτό επιβάλλει το δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Η έξοδος αυτή από το ευρωσύστημα και την ολοένα και πιο αντιδραστικά Ευρωπαϊκή Ενοποίηση δεν συνιστά απομονωτισμό. Αντίθετα, θα έκανε τη χώρα μας πρωτοπόρα στην υπόθεση της σύγκρουσης με την νεοφιλελεύθερη ΕΕ, θα αποτελούσε πράξη αυθεντικού διεθνισμού αφού θα πυροδοτούσε αλυσιδωτές εξελίξεις σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και θα έδινε την ώθηση και σε άλλους λαούς και κινήματα να επιχειρήσουν το βήμα της ρήξης με την ΕΕ, ως αναγκαία προϋπόθεση για να ανοίξουν στην Ευρώπη άλλοι δρόμοι, συνεργασίας κινημάτων, εργατικών τάξεων και λαών, σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική κατεύθυνση.
2. Η ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί κεντρικό στόχο της ΛΑΕ
Η πρόταση αυτή επιδιώκει να «αποκαταστήσει» την κεντρικότητα που έχουν για τη ΛΑΕ οι στόχοι της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, ειδικά μετά τις τελευταίες ρυθμίσεις της κυβέρνησης Τσίπρα.
Πρόταση για τροποποίηση της θέσης 3.4
3.4. Αυτό που κρίνεται αυτή την εποχή στην Ελλάδα δεν είναι μόνο αν θα χάσουμε εισοδήματα, θέσεις εργασίας και κοινωνικές υπηρεσίες. Είναι το αν θα περάσει η Ελλάδα σε μια ποιοτικά καινούργια κατάσταση, έχοντας απωλέσει καθολικά την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Το καθεστώς αποικίας χρέους που δημιούργησαν τα δύο πρώτα μνημόνια, με το μνημόνιο Τσίπρα και τις νομοθετικές ρυθμίσεις της άνοιξης του 2016 βαθαίνει ακόμη περισσότερο, εκχωρώντας στους δανειστές και στην ΕΕ πλήρη αρμοδιότητα σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Η απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, είναι βήμα και όρος για το καθεστώς κοινωνικού Μεσαίωνα που οικοδομείται πλέον στην Ελλάδα. Αυτό το καθεστώς μετατρέπει την εργατική τάξη σε ασπόνδυλο «πλήθος» μοναχικών ατόμων χωρίς στοιχειώδεις συλλογικές κατακτήσεις, συλλογικά δικαιώματα και συλλογική ταυτότητα, με στόχο την απλή επιβίωση. Παράλληλα, καθιστά τη χώρα ένα τεράστιο «οικόπεδο» προς «επένδυση» και «αξιοποίηση», μια τεράστια «ειδική οικονομική ζώνη» επιχειρηματικής ασυδοσίας και περιβαλλοντικής καταστροφής. Ένα καθεστώς που θα μονιμοποιήσει την Ελλάδα σε ρόλο οιονεί προτεκτοράτου της ΕΕ και των ΗΠΑ, καθιστώντας άδειο κέλυφος κάθε έννοια ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας.
Η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία αποτελούν για τη ΛΑΕ κομβικό στόχο και καθοριστικό στοιχείο δημοκρατικής και λαϊκής ταυτότητας σε μια περίοδο που βουλή, προϋπολογισμός, κόμματα και κυβερνήσεις ελέγχονται και επιβάλλονται ανοικτά από τους δανειστές και την Ε.Ε. Ταυτόχρονα είναι αναγκαίος και αναντικατάστατος όρος για τον κοινωνικό μετασχηματισμό και τη σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική.
3. Για τον απολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ
Πρόταση για τροποποίηση των θέσεων 2.18 και 2.19
Η τροποποίηση αυτή προτείνεται γιατί έχει μεγάλη πολιτική σημασία να υπάρξει μέσα στις θέσεις της ΛΑΕ μια σαφής αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ που να εντοπίζει την αφετηρία στα στρατηγικά του ελλείμματα και όχι απλώς στην «προδοσία» του Ιούλη του 2015. Μια πιο σαφής αποτίμηση θα αποτυπώνει και τη διάθεση της ΛΑΕ να πάει πραγματικά ένα βήμα πέρα από την κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ και να είναι συμβολή στην έμπρακτη αυτοκριτική και ανασύνθεση της Αριστεράς.
2.18 Η εφαρμογή των μνημονίων και οι μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις προκάλεσαν βαθιά ρήγματα στις σχέσεις εκπροσώπησης καθώς και σημαντικές εκλογικές μετατοπίσεις από τις οποίες κατεξοχήν ωφελήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκε το 2012 στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Ιανουάριο του 2015 κατάφερε να είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές. Παρότι οι προσδοκίες του εργατικού και λαϊκού κόσμου που στράφηκε στο ΣΥΡΙΖΑ αφορούσαν την ανάγκη ρήξης και ανατροπής και τη διεκδίκηση μιας πραγματικά φιλολαϊκής διεξόδου και παρά την σημαντική συνεισφορά στην οργάνωση του λαού, στην οικοδόμηση αντιστάσεων και στην ενίσχυση αυτής της προσδοκίας από τη μεριά μεγάλου μέρους των αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγετική ομάδα γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα μεθόδευε μια διαφορετική κατεύθυνση σε όλη τη διαδρομή προς την εξουσία. Αντί να γίνει ουσιαστική προεργασία και προετοιμασία της κοινωνίας για την αναγκαία ρήξη με το ευρωσύστημα ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του 2012 εγκαταλείφθηκε ακόμη και το δειλό «καμιά θυσία για το ευρώ». Παρά την επίκληση των κινημάτων, καλλιεργήθηκε η λογική της ανάθεσης και της κοινοβουλευτικής αναμονής της επερχόμενης κυβέρνησης και η υποκατάσταση της πολιτικής από την διαρκή εκλογική προετοιμασία. Επιδιώχτηκαν ήδη αρκετά πριν το 2015 δίαυλοι επαφής με την αστική τάξη και μερίδες του κεφαλαίου. Στο όνομα της εκμετάλλευσης των αντιθέσεων ΕΕ και ΗΠΑ υπήρξε επένδυση στη δυνατότητα βοήθειας από την αμερικανική πλευρά, την ίδια ώρα που υπήρχαν διαρκείς προσπάθειες καθησυχασμού και των ευρωπαίων. Διαρκώς αφαιρούνταν αιχμές από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωμα το πρόγραμμα ΔΕΘ. Αναπτύσσονταν μηχανισμοί και παράκεντρα γύρω από την ομάδα Τσίπρα που στοχοποιούσαν και τους εσωκομματικούς αντιπάλους. Γινόταν συστηματική προσπάθεια να προσελκυστούν στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, γνωστά για τις συστημικές απόψεις τους και φθαρμένα από την άσκηση εξουσίας (Κατσέλη κ.λπ.).
2.19 Μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία οι τάσεις αυτές έγιναν ακόμη πιο έντονες. Η κατεύθυνση συμβιβασμού της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ περί τον Αλέξη Τσίπρα με τις δυνάμεις των μνημονίων και του ελληνικού κεφαλαίου αποκρυσταλλώθηκε σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές: στην εκλογή Παυλόπουλου στην ΠτΔ, στη διατήρηση των εκφραστών των συμφερόντων των χρηματοπιστωτικών ομίλων και της πολιτικής της ΕΚΤ στην διοίκηση των τραπεζών και της ΤτΕ, στην πληρωμή τόκων και χρεολυσίων αντί για αναστολή πληρωμής τους μέχρι την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου του χρέους. Η υπογραφή της συμφωνίας της 20ης Φλεβάρη, η αδιέξοδη «διαπραγμάτευση», χωρίς τον έλεγχο των τραπεζών και την επιβολή φραγμών στην κίνηση κεφαλαίων, η άρνηση λήψης μέτρων ανακούφισης των λαϊκών τάξεων, η άσκηση πολιτικής κορυφών, χωρίς την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, οδηγούσαν στην υποταγή στις μνημονιακές πολιτικές, ενώ διαμόρφωναν τους όρους (π.χ. με διάθεση αποθεματικών για την αποπληρωμή του χρέους και την ανοχή στην εκροή κεφαλαίων) ώστε να εμφανιστεί αναπόφευκτη. Η ισχυρή αντίσταση της Αριστερής Πλατφόρμας και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις επιλογές κρατούσε ανοιχτό, μέχρι και τη μάχη του δημοψηφίσματος, το ενδεχόμενο της αλλαγής πορείας και της ρήξης με το ευρωσύστημα, αλλά δεν κατάφερε να υπερισχύσει και να αποτρέψει την ολέθρια συνθηκολόγηση.
Το δημοψήφισμα αποτέλεσε πολιτικό ελιγμό της ηγετικής ομάδας, κάτω από την πίεση που ασκούνταν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την κοινωνική του βάση. Προσδοκούσε ότι η διαφορά θα είναι μικρή, είτε υπέρ του ναι, είτε υπέρ του όχι, ώστε να αποτελέσει ένα παράγοντα εκτόνωσης των εσωκομματικών αντιστάσεων. Είχε εξαρχής αποφασίσει ότι στο τέλος θα υποτασσόταν στις απαιτήσεις των δανειστών. Παρότι εκφράστηκε στο ίδιο το δημοψήφισμα μια πρωτόγνωρη λαϊκή δυναμική και απαίτηση ρήξεων, η ηγετική ομάδα περί τον Τσίπρα επέλεξε το δρόμο της συνθηκολόγησης και πρόδωσε την ελπίδα της κοινωνίας.
Οι διαρκείς μετατοπίσεις του ΣΥΡΙΖΑ (απάλειψη όλων των όποιων ριζοσπαστικών αναφορών από το πρόγραμμα, εγκατάλειψη κάθε ενδεχομένου για ρήξη με το ευρώ, η άρνηση της του ενδεχομένου παύσης πληρωμών στο χρέος, η συμφωνία της 20 Φλεβάρη – 47+ σελίδες, υπογραφή και εφαρμογή του τρίτου μνημονίου) αποτυπώνουν τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό οδήγησε η κυρίαρχη στρατηγική της ηγετικής ομάδας Τσίπρα που επέλεξε να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Ήταν μια στρατηγική της αποφυγής της σύγκρουσης με τις ντόπιες καθεστωτικές δυνάμεις και της παραμονής πάση θυσία στην ΟΝΕ και στην Ε.Ε., θεμελιώθηκε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που εκλέχτηκε διακηρύσσοντας το τέλος της λιτότητας και των μνημονίων και κατέληξε στην υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου, το βάθεμα της λιτότητας, την κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Η κριτική και αυτοκριτική αποτίμηση της πορείας μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαία κατά τη γνώμη μας. Προσφέρει κρίσιμα συμπεράσματα για την αριστερή πολιτική, την αναγκαιότητα αποφυγής της γραμμής της ταξικής συνεργασίας και των συμβιβασμών με την αστική τάξη, τη σημασία που έχει η αυτόνομη οργάνωση του λαϊκού κινήματος σε αντίθεση με τις ολέθριες συνέπειες της ανάθεσης και της εκλογικής αναμονής, την ανάγκη προγραμματικές προετοιμασίας για τις αναγκαίες ρήξεις, για την κεντρικότητα της ρήξης με χρέος και ευρώ ως αναγκαίες αφετηρίες, για την αναμέτρηση με το ερώτημα της εξουσίας με όρους ρήξης και ανατροπής και όχι απλής διαχείρισης.
Η ολοκληρωτική προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλοκ, έκλεισε προσωρινά τη δυνατότητα για την παραγωγή πολιτικής κρίσης που να οδηγεί σε μία εναλλακτική πολιτική εξόδου από τα μνημόνια και την Ευρωζώνη. Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, καταγράφηκε σημαντική επιδείνωση του πολιτικού συσχετισμού σε σχέση με κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων πέντε χρόνων. Τα κόμματα τα οποία ανοιχτά υποστήριξαν το τρίτο μνημόνιο κατέλαβαν 79% του εκλογικού σώματος, ενώ χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση βρέθηκε ο πολιτικός χώρος που επεδίωξε να εκφράσει την στρατηγική της εξόδου από την ΟΝΕ και το τμήμα του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που συναινούσε σε αυτήν.
4. Για την ανασυγκρότηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Για τη ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και όλες τις παραλλαγές του υποταγμένου και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Προσθήκη στη θέση 5.9
Η τροποποίηση αυτή περιγράφει με πολύ πιο σαφή τρόπο τη θέση μας για την ανάγκη ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος
Όλα αυτά συνεπάγονται μια ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ριζικά νέα κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει
- Ανατροπή της σημερινής οργανωτικής και πολιτικής νοοτροπίας στις ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, με την αναπαραγωγή συνδικαλιστικών «ηγεσιών» που δεν έχουν σχέση με τους χώρους δουλειάς, τις συναλλαγές με την εργοδοσία και το κράτος, τις επιδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, τη γραφειοκρατική λειτουργία. Περιορισμοί στις θητείες των συνδικαλιστικών εκπροσωπών, ανακλητότητα, δημοκρατικός έλεγχος των ομοσπονδιών από τη βάση των σωματείων. Βασικό κύτταρο το πρωτοβάθμιο σωματείο.
- Νέα συνδικάτα σε χώρους που ουσιαστικά σήμερα παραμένουν συνδικαλιστικά ακάλυπτοι, συνδικάτα περιεκτικά που να μπορούν να καλύψουν όλο το φάσμα των εργασιακών πρακτικών και των εργασιακών σχέσεων σε ένα συγκεκριμένο κλάδο ή σε χώρους όπου κυριαρχούν εργοδοτικές νοοτροπίες και πρακτικές.
- Αλλαγές στα υπάρχοντα σωματεία ώστε να μπορούν να ενσωματώνουν όλες τις εργασιακές σχέσεις και πρακτικές και να μπορούν εκτός από κλασικές συνδικαλιστικές πρακτικές να μπορούν να συνδυάζουν και την αλληλεγγύη και την «εξωτερική» παρέμβαση σε δύσκολους κλάδους.
- Νέες μορφές συσπείρωσης της επισφαλούς νεολαίας και των ανέργων αξιοποιώντας το τοπικό επίπεδο αλλά και την προσπάθεια εντοπισμού στόχων που να μπορούν να ενοποιούν όλο αυτό το διάσπαρτο δυναμικό.
Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές της ΛΑΕ διαλέγουν το δρόμο της ρήξης και του οργανωτικού διαχωρισμού από όλους τους εκφραστές του υποταγμένου, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε όλες τις παραλλαγές του, συμπεριλαμβανομένων των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα το δρόμο της συνάντησης και της αγωνιστικής συνεργασίας με δυνάμεις, σχήματα και αγωνιστές που κινούνται σε ταξική κατεύθυνση. Στόχος μας είναι σε κάθε χώρο να διαμορφώσουμε ενωτικά σχήματα και πρωτοβουλίες με περιεχόμενο αντικυβερνητικό και αντιμνημονιακό, με δημοκρατική λειτουργία και συμβολή στο ξεδίπλωμα αντιστάσεων.
Προσθήκη στη θέση 5.10
Η θέση αυτή αποσαφηνίζει το ζήτημα της στάσης στο αυτοδιοικητικό και προσπαθεί να επιλύσει ένα ζήτημα το οποίο έχει τραυματίσει σοβαρά τη ΛΑΕ και που πρέπει μέσα από το συνέδριο να επιλυθεί.
Στο πλαίσιο της γενικής γραμμής και των επεξεργασιών της για την Αυτοδιοίκηση αλλά και της γενικότερης κατεύθυνσης ρήξης των όποιων σχέσεων έχουν απομείνει με μηχανισμούς και στελέχη του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ η ΛΑΕ αποφασίζει την αποχώρηση των μελών και στελεχών της από την παράταξη Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής και την μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζει.
Κατεύθυνση της ΛΑΕ είναι η διαμόρφωση πλατιών ενωτικών σχημάτων στους δήμους και τις περιφέρειες με μετωπική, κινηματική και αντισυνδιαχειριστική λογική, αντιμνημονιακό, αντικαλλικρατικό και αντικυβερνητικό τόνο, με λογική ρήξης με τις ευρωντιρεκτίβες για τους δήμους και τις περιφέρειες, με δημοκρατική λειτουργία.
Τροποποίηση της Θέσης 5.11
Η τροποποίηση αυτή αποτυπώνει την αναγκαία κατεύθυνση για το χώρο της νεολαίας με βάση και τις θετικές εμπειρίες που είχαμε το προηγούμενο διάστημα.
5.11. Η παρέμβαση στο χώρο της νεολαίας, τόσο στο χώρο της σπουδάζουσας νεολαίας όσο και της νεολαίας της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας αποκτά κεντρική σημασία στην περίοδο που διανύουμε. Προτεραιότητά μας είναι η διαμόρφωση εκείνων των μορφών συσπείρωσης σε κάθε επίπεδο, από το σχολείο και τη σχολή μέχρι τη γειτονιά και τους χώρους δουλειάς που θα επιτρέπουν στη νεολαία να συγκροτείται ως συλλογικό υποκείμενο, με ταυτότητα αγωνιστική, διεκδικητική και ριζοσπαστική, έτσι ώστε να συναντηθεί με συνολικότερα αριστερά και ανατρεπτικά προτάγματα και να βρεθεί στην πρωτοπορία του αγώνα για την απαλλαγή από μνημόνια, χρέος και ευρωεπιτροπία, την κοινωνική αλλαγή και τη σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Η ενωτική δυναμική που δοκιμάστηκε στις σπουδαστικές και φοιτητικές εκλογές πρέπει να μονιμοποιηθεί και να διαμορφωθεί μέσα από διαδικασίες ανασύνθεσης και ουσιαστικής επανίδρυσης, ένα μαζικό αριστερό ριζοσπαστικό μπλοκ αγώνα μέσα στους χώρους της σπουδάζουσας νεολαίας, στην πάλη για ένα μεγάλο κίνημα ενάντια στις σχεδιαζόμενες νεοφιλελεύθερες ανατροπές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Η θετική εμπειρία από τις ενωτικές δράσεις ενάντια στο ασφαλιστικό και την εργασιακή επισφάλεια, πρέπει να αξιοποιηθεί για τη διαμόρφωση μόνιμης πολιτικο-κοινωνικής ενωτικής πρωτοβουλίας για την παρέμβαση και την οικοδόμηση αντιστάσεων μέσα στη νεολαία της ανεργίας και της επισφάλειας, σε συνδυασμό με την ανάληψη δράσεων και σε τοπικό επίπεδο. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί και με την αναβάθμιση της δουλειάς της ΛΑΕ στη νεολαία, μέσα από τη συγκρότηση και νεολαΐστικών κλαδικών επιτροπών και την αναβάθμιση του συντονιστικού νεολαίας της ΛΑΕ που να στηρίζεται και να λογοδοτεί στις νεολαΐστικές κλαδικές επιτροπές, αλλά και με την αναμέτρηση με τους όποιους μπορεί σήμερα να εξεταστεί η προοπτική διαμόρφωσης μιας σύγχρονης αριστερής ριζοσπαστικής κίνησης νεολαίας.
Λευτέρης Μαρκάτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου