Το Μαύρο Παραμύθι Εκείνο …
άρθρο Λάμπρου Ντούσικου
Πόσο
θράσος χρειάζεται κανείς για να αποκρύψει στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
που παρήγγειλε το ΤΑΙΠΕΔ για τον κρατικό Αερολιμένα Κέρκυρας, το
καθοριστικότερο για τις εξελίξεις σε δικαστικό επίπεδο στοιχείο: ότι το νότιο
τμήμα του παράλληλου τροχόδρομου που προτείνεται να κατασκευαστεί, ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ
ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μέσα στη ζώνη Natura 2000 (GR 2230005). Η αλήθεια αυτή απουσιάζει
απ’ όλα τα κείμενα της ΜΠΕ, ενώ αντίθετα αναφέρεται παντού με κεφαλαία γράμματα
ότι το Αεροδρόμιο απλά γειτνιάζει με τη ζώνη Natura.
Η
κρίσιμη αυτή πληροφορία αποκρύπτεται για δυο λόγους. Αφενός διότι παραβιάζονται
άμεσα οι Συμβάσεις Ramsar, Βόννης, Βέρνης, οι Οδηγίες 79/409/ΕΟΚ - 92/43/ΕΟΚ
όπως και πλήθος άλλων νόμων (πχ ο ν. 1650/86), γεγονός που – ακόμα και το ΣτΕ
να τις αγνοήσει που δεν θα ναι η πρώτη φορά – δεν μπορεί να κάνει το ίδιο η
Επιτροπή Αναφορών ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (βλ. περίπτωση Ελληνικού). Αφετέρου
αν δεν γίνει ο παράλληλος τροχόδρομος, τότε δεν θα έχουν νόημα οι λοιπές
επεκτάσεις του Αερολιμένα μιας και δεν αρκούν από μόνες τους για την αύξηση της
επιχειρησιακής ικανότητας του αεροδρομίου. Ενδεικτικό δε της πονηριάς του
ΤΑΙΠΕΔ είναι ότι η εν λόγω ΜΠΕ συνοδεύεται από την εκπόνηση μελέτης Ειδικής
Οικολογικής Αξιολόγησης, που απαιτείται μόνο σε περίπτωση που ένα έργο θίγει
περιοχή Natura. Από τη μια λοιπόν κρύβουν την αλήθεια, από την άλλη καλύπτουν
τα νώτα τους σε περίπτωση που κάποιος τους ξεσκεπάσει.
Όπως
και να ‘χει η συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση δεν θα ολοκληρωθεί για πέντε λόγους
και ας αφήσει απαρηγόρητα τα φερέφωνα της εγχώριας και διεθνούς πολιτικής και
εργολαβικής διαπλοκής:
1.
Η νέα Αίτηση Ακύρωσης στο ΣτΕ για την ΚΥΑ της εν λόγω ΜΠΕ ήδη δρομολογείται και
αυτή τη φορά το 5ο Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου θα δυσκολευτεί να
δικαιολογήσει το χονδροειδές ΨΕΜΑ με την περιοχή Natura 2000. Ακόμα και στην
περίπτωση απόρριψης από το ΣτΕ, η υπόθεση θα πάρει το δρόμο του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου, ενώ σε λίγες μέρες περιμένουμε την επίσημη απάντηση της Επιτροπής
Αναφορών που - με πρωτοβουλία ελληνικών κινημάτων - κατέθεσαν σωματεία
εργαζομένων διεθνών Αερολιμένων από διάφορες χώρες.
2.
Δύσκολα θα αποφύγουν σε βάθος χρόνου τις ποινικές διώξεις, τόσο αυτοί που
υπέγραψαν τη σύμβαση των Αεροδρομίων όσο και τα μέλη του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ, διότι η
παραβίαση του Συντάγματος και η εξόφθαλμη προσβολή του δημοσίου συμφέροντος δεν
θα αποσιωπώνται για πάντα. Με ένα νόμο άλλωστε (που θα έλεγε και ο σημερινός
πρωθυπουργός) μπορεί να αρθεί η ασυλία του ΤΑΙΠΕΔ ίσως και των υπουργών.
Παρεμπιπτόντως και για την ιστορία, κάποιος κάποτε θα δώσει απαντήσεις για την
«εξαφάνιση» του άρθρου 9 της Έκθεσης της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής που
συνόδευε τον ιδρυτικό νόμο 3986/11 και μιλούσε για την αντισυνταγματικότητα των
διατάξεων περί αστικής και ποινικής ασυλίας των μελών του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ.
3.
Η Σύμβαση Παραχώρησης των Αερολιμένων αναφέρει ρητά [σελ. 123 - 124] (μια από
τις πολλές ρήτρες που την καθιστούν επιζήμια για το Δημόσιο Συμφέρον) ότι όλες
οι απαλλοτριώσεις βαρύνουν αποκλειστικά το Δημόσιο. Το ίδιο και όλες οι
περιβαλλοντικές άδειες - μελέτες και οι αρχαιολογικές ανασκαφές [σελ. 103 §
8.1.1, σελ. 120 § 13.4.1-2, σελ. 127 § 15.1] κλπ. Υπενθυμίζουμε κάτι που επίσης
παραλείπει η ΜΠΕ, ότι το μεγαλύτερο τμήμα του προτεινόμενου παράλληλου
τροχόδρομου πατάει πάνω σε κηρυγμένη αρχαιολογική περιοχή, γεγονός που θα
επιβάλει τις αρχαιολογικές τομές και επειδή μιλάμε για την περιοχή του Υλλαϊκού
Λιμένα ίσως και τις περαιτέρω ανασκαφές. Βάσει της επίμαχης ΜΠΕ λοιπόν, πού θα
βρει λεφτά το Δημόσιο για την απαλλοτρίωση 237 στρεμμάτων; Για την
κατασκευή συνδετήριας οδού 210 μέτρων με δημιουργία καινούργιου κόμβου και
μετατόπιση του παλαιού; Πότε θα τροποποιηθεί ξανά το ΓΠΣ (σημειώνουμε ότι η
προηγούμενη τροποποίηση κρίθηκε αντισυνταγματική από το ΣτΕ) και πότε θα
τροποποιηθούν οι πολεοδομικές μελέτες της ΠΕ Παγκρατεϊκων και του νότιου
τμήματος του αερολιμένα;
4.
Καμία πολυεθνική δεν θα «ρίξει ζεστό χρήμα» σε επενδύσεις αμφιβόλου νομιμότητας
που εκκρεμοδικούν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Πόσο μάλλον η FRAPORT
που ήδη έχει σοβαρά προβλήματα οικονομικής διαχείρισης και ήδη πληρώνει
αποζημιώσεις για δίκες (αντίστοιχες με τις σημερινές στην Ελλάδα) που στο
παρελθόν έχει χάσει. Από την άλλη λίγοι επενδυτές διαθέτουν στην πραγματικότητα
αυτά τα κεφάλαια. Θα πείτε … τα πάντα γίνονται. Πράγματι στην περίπτωση της
FRAPORT το θράσος δίνει και παίρνει. Για να μην πληρώσει τα 330 εκατομμύρια
ευρώ που επιβάλει η Σύμβαση για τα έργα της πρώτης τριετίας, εντάχθηκε στο
χρηματοδοτικό πακέτο Γιούνκερ. Δυστυχώς όμως για την εταιρία αυτό το πακέτο
έχει κολλήσει.. Όχι μόνο λοιπόν προσπαθεί η FRAPORT να πάρει τους κερδοφόρους
ελληνικούς κρατικούς Αερολιμένες, αλλά θα πληρώσει και με λεφτά ευρωπαίων
φορολογούμενων.
5.
Πολύ σύντομα τέλος, θα δούμε πρωτόγνωρες εξελίξεις που συνδέονται άμεσα με την
κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής φούσκας της οικονομίας των τραπεζικών
ελίτ. Εξελίξεις που θα ξαναμοιράσουν την τράπουλα στην Ευρώπη και γρήγορα
θα οδηγήσουν στην ομοσπονδοποίηση των βορείων κρατών. Σε αυτό το παιχνίδι οι
πολυεθνικές δεν θα αντέξουν τον ανηλεή ανταγωνισμό που οι ίδιες κάποτε
γέννησαν, εάν βέβαια ως τότε δεν έχουν αλληλοσπαραχθεί. Τα πρώτα «θύματα» της
κατάρρευσης του κερδοσκοπικού εκμεταλλευτικού συστήματος, θα είναι οι
πολυεθνικές στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών, εκεί δηλαδή που στήθηκαν τα
τουριστικά και εμπορικά κυρίως ολιγοπώλια σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο. Με
δυο λόγια η καπιταλιστική κρίση δεν θα μπορέσει να ευνοήσει περαιτέρω τις
κερδοσκοπικές της τερατογενέσεις, αντίθετα θα τρέξει να προσαρμοστεί στις
ανάγκες της παραγωγής του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα (εκεί επικεντρώνεται
και η όποια μικρή συστημική αντίσταση στις Συμφωνίες TTIP και CETA). Η FRAPORT
λοιπόν ανήκει σε αυτή την κατηγορία επιχειρήσεων, που μπορεί τώρα να διεκδικεί
τα ελληνικά αεροδρόμια για 40 χρόνια, αλλά σίγουρα μέχρι τότε δεν θα
υπάρχει.
#
Σε
κάθε περίπτωση η ιδιωτικοποίηση των κρατικών Αερολιμένων πρέπει να σταματήσει
και σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να πρωτοστατήσουν οι θιγόμενοι πολίτες, τα
κινήματα και οι παραγωγικοί φορείς των τοπικών κοινωνιών. Η ζημιά δεν θα είναι
ανυπολόγιστη μόνο για το Δημόσιο αλλά και για την τοπική οικονομία. Τους λόγους
τους έχουμε παραθέσει λεπτομερώς σε παλαιότερο άρθρο. Το κράτος δεν θα βάλει
ούτε ένα ευρώ στα ταμεία του, αντίθετα θα έχει πενταπλάσια απώλεια εσόδων και
θα αποζημιώνει την FRAPORT για τα επόμενα 40 χρόνια. Το ζήτημα είναι γιατί
γίνονται όλα αυτά.
Η
απάντηση είναι απλή και κυνική, διότι αν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει
γεωστρατηγικό και ενεργειακό προτεκτοράτο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού,
πρέπει να ανταλλάξει το τεχνητό και παράνομο - κατά τ’ άλλα - χρέος της, με την
δημόσια γη και περιουσία. Γι’ αυτό βέβαια δεν θα χρειαστούν πόλεμοι ή
άλλα μνημόνια, μιας και η αποικιοκρατική αξίωση των προστάτιδων δυνάμεων θα
αφομοιωθεί πολύ σύντομα μέσα στην επόμενη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος.
Από «αριστερά» μάλιστα χέρια που αντανακλαστικά θα ενθαρρύνουν
εθνικιστικές κορώνες, που υποτίθεται η Ευρώπη του Διαφωτισμού είχε αρχίσει να
ξεχνάει. Θα είναι τότε η πραγματικά δύσκολη στιγμή, όπου κάθε αίτημα ανεξαρτητοποίησης
ή αυτοδιάθεσης των λαών, θα έχει τη σφραγίδα του εθνικισμού - λαϊκισμού και όχι
των προοδευτικών δυνάμεων.
Η
ιστορία λοιπόν με τα Αεροδρόμια, δεν είναι παρά μια μικρή παράγραφος ενός
μαύρου παραμυθιού μιας χώρας, ενός παραμυθιού σαν αυτό που ήδη έζησε η Κύπρος,
η Γιουγκοσλαβία, η Συρία, και τόσες ακόμα χώρες. Αν οι επόμενες γενιές
διερωτηθούν το εξής απλό: γιατί το 2016 υπό την πρωθυπουργία του Α. Τσίπρα
μπήκατε στο τρίτο Μνημόνιο για την εκταμίευση 2,8 δις €, τη στιγμή που νύχτα χαρίσατε
2,7 δις από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των συστημικών τραπεζών και 8 δις από την
υπεραξία των ελληνικών ομολόγων; Γιατί δηλαδή η κυβέρνηση χάρισε κυριολεκτικά
το 5,8 % του ΑΕΠ της σε αυτούς που θα της δάνειζαν το 1,4 % του ΑΕΠ της; Σήμερα
απαντούν: …είναι ο ρεαλισμός βλάκα! Αύριο όμως οι επόμενες γενιές να είστε
σίγουροι ότι θα απαντήσουν: …ήταν η υποταγή και τα συμφέροντα.
Ένα
μαύρο παραμύθι λοιπόν, που πρώτα απ’ όλα έχει να διδάξει πολλά τη σύγχρονη
αριστερά, η οποία είτε συνεχίζει να δέχεται ότι «τα πάντα ρεῖ»
εκτός όμως από τις ιδεολογίες της, είτε δεν θέλει να καταλάβει ότι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ
έχει οκτώ γράμματα και δεν χωράει στην ΥΠΟΤΑΓΗ. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ο
αγώνας για έναν κόσμο δίκαιο θα υπάρχει πάντα και είναι αυτός που καθορίζει το
βαθμό αξιοπρέπειας του υποκειμένου. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο η υφαρπαγή
της δημόσιας γης και περιουσίας της χώρας μας δεν θα
ολοκληρωθεί.
Λάμπρος Ντούσικος
Δρ Φιλοσοφίας της Επιστήμης VUB - ULB
