Η μετάβαση στο ‘‘εθνικό νόμισμα’’ αφετηρία εξόδου από την κρίση

Η εκδήλωση - παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Τόλιου

«Η μετάβαση στο ‘‘εθνικό νόμισμα’’ αφετηρία εξόδου από την κρίση»

Κέρκυρα, 30/03/2017

Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Τόλιου, την Τρίτη 29/3 στην Κέρκυρα, με τίτλο «Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, αφετηρία εξόδου από την κρίση» συμπίπτει με μια χρονική στιγμή που η θολή εικόνα για την επίτευξη μιας συμφωνίας κυβέρνησης-δανειστών θα επιφέρει την χαριστική βολή στον λαό και τον τόπο και, ενώ ο λαός όλο και περισσότερο εξαθλιώνεται, η κοινωνία δίνει την εντύπωση μιας κινηματικής νάρκωσης.

Οι τοποθετήσεις των Γιώργου Κεντρωτή καθηγητή του Ιόνιου Πανεπιστημίου και Λάμπρου Ντούσικου δρ. Φιλοσοφίας, αλλά και ο διάλογος που αναπτύχτηκε μέσω των ερωτήσεων με τον συγγραφέα και στέλεχος της ΛΑΕ Γιάννη Τόλιο, ανέδειξαν την ιδεολογική διερεύνηση των όρων ανατροπής αυτής της πολιτικής.

Δόθηκαν απαντήσεις στα πιεστικά ερωτήματα: Θα έχουμε επάρκεια τροφίμων; Θα έχουμε τα αναγκαία φάρμακα; Θα υπάρχει επάρκεια καυσίμων; Τι κάνουμε με μηχανολογικό εξοπλισμό και πρώτες ύλες; Πώς αντιμετωπίζονται οι πιέσεις υποτίμησης και πληθωρισμού; Πώς εξισορροπείται το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών; Είναι ερωτήματα που απαντώνται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου εξετάζονται οι προοπτικές της μετάβασης σε ‘‘εθνικό νόμισμα’’ και οι προσωρινές δυσκολίες.

Αναδείχθηκε ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ισχυρότατου θεματοφύλακα της λιτότητας, και ο ταξικός της χαρακτήρας.

Το μήνυμα που στάλθηκε από αυτή την βιβλιοπαρουσίαση προς τους πολίτες της Κέρκυρας και τον ενεργό δημοκρατικό πατριωτικό κόσμο είναι:

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ και ΕΝΩΘΕΙΤΕ για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Η καλή συμμετοχή, η ευρεία σύνθεση του ακροατηρίου, η ποιότητα των παρεμβάσεων και του διαλόγου που αναπτύχθηκε, μας εμψυχώνει να συνεχίσουμε και να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί ώστε η έξοδος από την Ευρωζώνη και η μετάβαση σε «εθνικό νόμισμα» να γίνει με όρους κινήματος και Αριστεράς για μια κοινωνία που μέλημά της θα είναι η χειραφέτηση του ανθρώπου.

Το βιβλίο-ανάλυση του Γιάννη Τόλιου είναι πολύτιμο εργαλείο σε αυτή την κατεύθυνση!

Το Γραφείο Τύπου

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 

Τοποθέτηση του εκπροσώπου της

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Σπύρου Αρμενιάκου (Βίτου)

στην απολογιστική συνέλευση του

Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας

 

Ο απολογισμός του 2016 είναι απολογισμός μιας χρονιάς κατά την οποία εντάθηκαν τα προβλήματα των εργαζομένων και βάθυνε ακόμα περισσότερο το καθεστώς των μνημονίων, της ανεργίας, της λιτότητας, της επισφάλειας, του εργασιακού μεσαίωνα.

Συνεχίζεται η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, ξεπουλιέται το αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» και αύριο το λιμάνι της Κέρκυρας, ο φυσικός πλούτος του νησιού, όπως ο Ερημίτης και αύριο ο Ίσσος κ.α για την αποπληρωμή ενός όλο και διογκούμενου μη βιώσιμου χρέους.

Με την περίφημη «αξιολόγηση» και των νέων πρόσθετων μέτρων (4^ο μνημόνιο) που επιβάλλονται, μπαίνει στο επίκεντρο η ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με αιχμές την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την μείωση της αποζημίωσης απόλυσης, και άλλη μείωση του κατώτατου μισθού, την διατήρηση και επέκταση του αμοιβής κάτω από τον νόμιμο ελάχιστο μισθό, την διεύρυνση και γενίκευση της ελαστικοποίησης και της εκ περιτροπής εργασίας.

Οι συλλογικές συμβάσεις είναι παρελθόν, αλλά και η ατομική σύμβαση είναι πλέον πολυτέλεια, με γενίκευση της μερικής ή της εκ περιτροπής απασχόλησης.

Στα 7 μνημονιακά χρόνια οι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, με μισή δουλειά, μισή ασφάλιση, μισά δικαιώματα, μισθούς πείνας. Κι αν τα έχουν κι αυτά, εφόσον η καθημερινή πραγματικότητα στο εργασιακό τοπίο της Κέρκυρας μας δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού είναι άνεργοι, περιστασιακά εργαζόμενοι, «απασχολήσιμοι».

Η συμφωνία της μνημονικής κυβέρνησης ΣΤΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και των δανειστών σε “τεχνικό” επίπεδο, με δήθεν “δημοσιονομικά ουδέτερα μέτρα” αποτελεί έναν ακόμα εμπαιγμό. Όπως σε κάθε αξιολόγηση, κάθε μέτρο που λαμβάνεται έχει ταξικό στόχο. Δεν πρόκειται για αναδιανομή εισοδήματος στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Το επιχείρημα ούτε “ένα ευρώ παραπάνω λιτότητα” δεν είναι τίποτε άλλο από τη ξεπερασμένη ρητορική μιας χρεοκοπημένης κυβέρνησης.

Μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον το Εργατικό Κέντρο της Κέρκυρας, με την σιωπή του, την αδράνεια του και τον συμβιβασμό του, επιτάχυνε την πορεία συρρίκνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Η δράση του κινήθηκε πολύ μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων του νησιού μας. Μια εικόνα που συνέβαλε στην ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση των συνδικάτων, στην ακόμα μεγαλύτερη απομαζικοποίησή τους. Δεν πήρε πρωτοβουλίες για τα οξυμένα εργασιακά προβλήματα, ακολούθησε τις όποιες δήθεν κινητοποιήσεις-παρωδία της ΓΣΕΕ, με ισχνότατη έως ανύπαρκτη κινητοποίηση και συμμετοχή των εργαζομένων. Δεν υπήρξε καμία προσπάθεια για μαζικοποίηση των συνδικάτων, οργάνωση των εργαζόμενων, ιδιαίτερα των επισφαλών, αλλά και των ανέργων.

Απ’ την άλλη μεριά το ΠΑΜΕ έχει σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος της Κέρκυρας. Αρκείται σε μια στενή κομματική πρακτική στα συνδικάτα, τα χρησιμοποιεί ως μηχανισμούς, και ικανοποιείται από κάποιες κομματικές «παρελάσεις» στις απεργίες ή στα συλλαλητήρια. Και σ’ αυτές τις δήθεν κινητοποιήσεις το αποτέλεσμα είναι «μηδέν στο πηλίκο», η δε συμμετοχή περιορίζεται στα μέλη του ΠΑΜΕ και του κομματικού στρατού. Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ σε εργασιακούς χώρους έδειξε ως μόνο στόχο την οικειοποίηση των αγώνων και των προβλημάτων τους. Αποτελεί μια πρακτική ακίνδυνη για το σύστημα και την εργοδοσία, επιζήμια για την ανάπτυξη της δράσης και των αγώνων των πρωτοβάθμιων σωματείων, επιζήμια σε χώρους όπου με τεράστιες δυσκολίες, μέσα στην ανασφάλεια, την απειλή της απόλυσης και την εργοδοτική τρομοκρατία, οι εργαζόμενοι προσπαθούν να στήσουν συνδικάτα και να οργανώσουν την αντίστασή τους (για παράδειγμα καθαρίστριες Νοσοκομείου, Σούπερ Μάρκετ).

Από την πλευρά μας, ως ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, στο μέτρο των δυνάμεών μας, αναζητήσαμε και συνεχίζουμε να αναζητούμε την ενότητα, τον συντονισμό και την κοινή δράση των εργαζομένων, την ενδυνάμωση και συσπείρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων, την μαζικοποίησή τους την προώθηση νέων μορφών συνδικαλιστικής οργάνωσης ιδιαίτερα των επισφαλώς εργαζομένων, των «αόρατων», των «χωρίς φωνή», των ανέργων.

Αναζητήσαμε και αναζητούμε το διάλογο όλων των αριστερών ριζοσπαστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, με στόχο τη συγκρότηση ενός Εργατικού Κέντρου Αγώνα, πρωτοπόρου στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, δραστήριου για την οργάνωση της εργατικής και κοινωνικής αντεπίθεσης απέναντι στην λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων στο νησί μας και τον οδοστρωτήρα των μνημονιακών πολιτικών.

Οι αντιπαραθέσεις για το ποιος είναι ο πιο γνήσιος «ιδιοκτήτης» της εργατικής τάξης, δεν μας αφορούν. Η αυτονομία του εργατικού κινήματος, η αντίδραση σε κάθε μορφής κυβερνητικό, κομματικό, ή εργοδοτικό συνδικαλισμό, αποτελεί για την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ αδιαπραγμάτευτη αρχή. Μέσα στα συνδικάτα είναι αναγκαία η συλλογικότητα, η ενότητα και η κοινή δράση, η συμμετοχή όλων με βάση τις αρχές της αντιπροσωπευτικότητας, της αναλογικότητας, της δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι κυρίαρχοι για τα του οίκου τους, και όχι τα δικαστήρια και οι μομφές.

Μένουμε έξω από τέτοιας μορφής καταστροφικές για την εργατική τάξη αντιπαραθέσεις. Δηλώνοντας παράλληλα ότι προφανώς καταψηφίζουμε τον απολογισμό της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, διότι απέχει πάρα πολύ από τις ανάγκες που επιβάλει η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και από τις ανάγκες που επιβάλει ο αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Μένουμε ανυποχώρητοι στην αγωνιστική διεκδίκηση για:

• Την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στο ύψος των 751€, την επαναφορά του θεσμού ΣΣΕ και την υποχρεωτική εφαρμογή τους, καθώς και του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας.
• Τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας σ’ όλους τους ανέργους, και για όσο είναι άνεργοι, στο 80% του κατώτατου μισθού (600,8€).
• Την άμεση εφαρμογή της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας και του επταμισάωρου χωρίς μείωση των αποδοχών στην προοπτική του επτάωρου και του 35ωρου για να αντιμετωπιστεί η μάστιγα της ανεργίας.
• Την αύξηση του αφορολόγητου από τις 8.637€ που είναι σήμερα, στις 12.000€ τουλάχιστον απέναντι στη νέα μείωση που σχεδιάζεται για 5.900€, τη μείωση των συντελεστών ΦΠΑ για τα ήδη λαϊκής κατανάλωσης και ανάγκης, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ καθώς και τη φοροελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων και τη φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου και της μεγάλης ιδιοκτησίας.

Θα συνεχίσουμε, με ότι δυνάμεις έχουμε, να αναδεικνύουμε τα προβλήματα και να παλεύουμε για την λύση τους, με κοινή δράση και την δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου ενάντια στα μνημόνια της ΕΕ και της ΟΝΕ.

Να μη ζήσουμε σαν δούλοι.

Για την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Σπύρος Αρμενιάκος (Βίτος)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ

Ανακοίνωση της ΛΑΕ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Ανακοίνωση της ΛΑΕ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Η Λαϊκή Ενότητα, με αφορμή την 8^η Μάρτη 2017 απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, φέτος, βρίσκει για μια ακόμη χρονιά τις γυναίκες στην Ελλάδα, σε άκρως δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση. Οι εργαζόμενες, οι ελεύθερες επαγγελματίες, οι μητέρες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες και γενικότερα οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, υφίστανται στη μεγάλη πλειονότητα τους, τις δραματικές επιπτώσεις των εξοντωτικών υφεσιακών πολιτικών από τα μνημόνια, με τα δικαιώματα τους ήδη να έχουν επιστρέψει αρκετές δεκαετίες πίσω.

160 χρόνια μετά την 8^η Μαρτίου του 1857, δηλαδή μετά την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών (με κεντρικά αιτήματα, μεταξύ άλλων, τη μείωση των ωρών εργασίας, τη χορήγηση ίσης αμοιβής με τους άνδρες και τη διαμόρφωση ανθρώπινων συνθηκών ζωής και δουλειάς) η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό στην «εποχή των μνημονίων». Οι γυναίκες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν σε κοινωνικό, οικονομικό και, φυσικά, εργασιακό επίπεδο, συνθήκες τραγικές μέσα από τις οποίες εδώ και 7 χρόνια (από την υπαγωγή της χώρας στη μνημονιακή «μέγγενη») τα δικαιώματα τους έχουν κυριολεκτικά «σφαγιαστεί».

Σήμερα, που το κεφάλαιο εξαπολύει την πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, η γυναίκα βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες κυμαίνεται στο επίπεδο του 28% (στους άνδρες είναι 19%) ενώ οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι τουλάχιστον 15% πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους, με τη μεγάλη πλειονότητα να παίρνει μισθούς – «ρεγάλο» από 300 έως -το πολύ- 500 ευρώ. Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των μακροχρόνια άνεργων γυναικών φτάνει το 62%.

Η περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, όπως προωθείται μέσα από την υπό εξέλιξη διαπραγμάτευση ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους δανειστές, θα θίξει πρωτίστως τις γυναίκες, με νέες απολύσεις, επιπλέον μειώσεις μισθών και ακόμη πιο ελαστικά και εξοντωτικά ωράρια εργασίας. Είναι ενδεικτικό ότι, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, πλέον αποτελεί κανόνα ότι όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, αυτό συνεπάγεται ταυτόχρονα την απόλυση της.

Επίσης, μαζί με τις Ελληνίδες γυναίκες, σε δραματικές συνθήκες ζουν στη χώρα μας οι προσφυγοπούλες, τόσο οι μητέρες, όσο και οι νεότερες κοπέλες που αναγκάστηκαν, είτε μαζί με τις οικογένειες τους, είτε μόνες τους, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, λόγω των εξελισσόμενων πολέμων και αιματηρών συγκρούσεων.

Οι συνθήκες για τις γυναίκες, οι οποίες σε πολλές ιστορικές περιόδους, όπως και σήμερα, μετατρέπονται στα «εξιλαστήρια θύματα», από τις εξοντωτικές πολιτικές τις οποίες εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στην Ελλάδα (ακολουθώντας την «ακανθώδη» -για την ελληνική κοινωνία- πορεία που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Σαμαρά–Βενιζέλου) θα γίνουν ακόμη πιο ασφυκτικές. Οι επιπτώσεις από τα υφεσιακά μέτρα και τα διαρκή «κουρέματα» εισοδημάτων, μισθών και συντάξεων, ήδη προκαλούν τεράστια προβλήματα και καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό. Η υπογεννητικότητα αυξάνεται διαρκώς αποτελώντας, πλέον, ένα άκρως επικίνδυνο φαινόμενο για το μέλλον του ελληνικού λαού τα αμέσως επόμενα χρόνια ενώ παράλληλα, συνεχίζεται η «αιμορραγία» της μετανάστευσης νέων ανθρώπων και φυσικά γυναικών προς το εξωτερικό.

Η Λαϊκή Ενότητα, με αφορμή την 8^η Μαρτίου 2017, απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες. Οι γυναίκες διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στο Κράτος Πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Οι γυναίκες πρέπει σήμερα να αγωνιστούν, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία, ενάντια στα μνημόνια, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που καταδικάζουν τόσο τις ίδιες, όσο και το μέλλον των παιδιών και των οικογενειών τους, διεκδικώντας πραγματική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.

«Η ζωή σου βρίσκεται στο εργαστήρι

Εκεί θα μπορέσουν να υφανθούν

Με τα χέρια σου και με τα χέρια των άλλων

Υφάσματα που θα ντύσουν την ελευθερία»
                                             Βίκτωρ Χάρα

Το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε.

7/3/2017